Ерте замандағы Қазақстан

Олардың бірден–бір талабы орындалмағандықтан «Орыс-қырғыз өдағының» шақыруымен ереуіл болды. Успен кеніші жұмысшыларының ереуілі 1905 жылғы революцияның Қазақстан  тарихында көрнекті орын алды.

1906 жылы Қарқаралы  уезінде, Жаркент уезінде, Әулиеата, Шымкент уездерінде, Орал, Торғай  облыстарында шаруалар қарсылықтары болып өтті.

Саяси толқулардың  жеңілеуінен шощынған патша өкіметі  шаралар қолданып, ереуілдерді қарудың  күшімен басып отырды.

Бүкіл елдегі сияқты Қазақстан большевиктері Бірінші  Думаға сайлауынан бас тартты. Екінші Мемлекеттік Думаға Бұратана (туземдік) халық арасынан депутаттыққа Ақмола облысынан – молда Қосшығұлұлы, Жетісудан – федералист Тынышбайұлы, Оралдан – кадет Бірімжанұлы, Семейден – бай Нурекенұлы сайланды. Олар Думага қазақ кедейлерінің мүдделерін қорғап сөз сөйледі.

1905-1907 жылдардағы  революцияның жеңілуінің себептері:  
1) Қазақ жұмысшыларының аздығы.  
2) Қазақ ауылдарының басты оқиға орталықтарынан алыста болуы.  
3) Революциялық күресті ұйымдастыруда ұлттық демократиялық топтардың тәжиребесінің жеткіліксіздігі.  
4) Жұмысшылар мен шаруалар одағының болмауы.

Революцияның тарихи маңызы:

-Отаршыл саясатқа  қарсы тәжірибе жинақталды.

-Ереуілдерді ұйымдастырудағы  кемшіліктер кейін түзетілді.

-Күрес барысында  революционерлер тобы тәрбиеленді.

-Қазақ еңбекшілерін  «Ғасырлық ұйқыдан» оятып, революциялық  күреске шынықтырды.

Реакция және революциялық өрлеу кезеңі.

1905-1907 жылдардағы  революция жеңілгеннен кейін  Россияда реакция кезеңі басталды. 1907 жылы 3 маусымда Екінші Мемлекеттік  Думаның таратылғаны, Үшінші Мемлекеттік  Дума сайлауы туралы ережеге  өзгерістер енгізілгені жөнінде  патша жарлығы шықты. Социал-демократиялық  фракцияның мүшелері тұтқынға  алынып, сотқа тартылды және жер  аударылды. Олардың қатарында  Қазақстан еңбекшілерінің депутаттары  А.К.Виноградов пен И.Ф.Голованов  та болды.

Осы кезде революиялық  ұйымдар мен революциялық қозғалысқа қатынасқандарды сотсыз және тергеусіз  жазалайтын тәртіп енгізілді. Полиция  әсіресе, социал-демократиялық ұйымдарды, олардың мүшелерін аяусыз жазалап  отырды. Реакция жылдарында РСДЖП  – ның Ташкент, Омбы комитеттері, Петропавл, Семей, Верный қаласындағы  социал-демократ топтары талқандалды. Революциялық қозғалысқа қатусышылар  жер аударылып, каторгаға айдалды, түрмеге қамалды. Олардың арасында Қазақстаннан шыққан революционерлер  – қайраткерлер В.В.Куйбышев, М.В.Фрунзе, К.А.Попов, Ф.А.Березовский т.б. болды.

Реакция жылдары  патша өкіметінің ұлттық саясаты  халық мүддесіне қарсы сипатта  болды. Барлық жерлерде революция кезеңінде  пайда болған газеттер мен журналдар  жабылып, мәдени ағарту қоғамдарына  тиым салынды.

1912 жылы Россияның  жұмысшы қозғалысында жаңа революциялық  өрлеу басталды. Ол сәуір, мамыр  айларында Лена өзені бойындағы  алтын өндіру өндірісіндегі жұмыскерлерді  атуға байланысты елде болған  саяси толқулар бүкіл жерге  жайылды. Лена қырғыны Қазақ өлкесінде ереуілдің қайтадан кең таралуына әсер етті.

1912 жылы мамырда  Қазақстанда Спасск мыс қөрыту  заводында басталған ереуіл 1913 жылғы  маусымға дейін созылды. 1913 жылғы  қыркүйекте Торғай уезінің Шоқпаркөл  көмір кендерінде болған жұмысшылардың  толқуы 1914 жылдың бірінші жартасында  Ембі мұнай- шыларының ереуілдерімен  ұласты. Жаңа революциялық өрлеу  дәуірінде Қазақстанның жұмысшы  табы жалақыны 20% -ға арттыруға,  қожайындардың айыптарды көбейтуден  бас тартуына қолы жетті.

Ұлттық зиялы  қауым өкілдері қазақ ауылының саяси  өмірге тартылуын тездетті.

1909 жылы шілдеде  Ахмет Байтұрсынұлы Қарқаралыда  мұғалім болып жүргенде патша  өкіметінің қанау саясатына қарсылық  білдіргені үшін Семей түрмесіне  қамалды. 1910-1917 жылдары Орынборға  жер аударылды. 1900 жылы Петербургте  «Қырық мысал» деген кітабі, 1911 жылы Орынборда «Маса» атты  жинағы шықты. 1913 жылы наурызда  «Қазақ» газетін шығаруды ұйымдастырып, редакторы болды. «Қазақ» газеті (1913-1918 жылдар) либералдық– демократиялық  бағыттағы идеяларды білдірді.

Аграрлық мәселеде қойған талаптары:

1. Жерге мемлекеттік  меншікті жою.  
2. Жерді сатуға тыйым салу.

1911-1915 жылдары шығып  тұрған (редакторы М.Сералин) «Айқап»  журналы аграрлық- демократиялық  бағытты білдірді. Журнал қызметкерлері  – Ж.Сейдалин, С.Торайғыров, С.Сейфуллин,  Б.Майлин отаршылдық саясатты  әшкерелей отырып, негізгі мәселелерді  қарастырды.

1. Аграрлық қатынастар.  
2. Ағарту мен білім беру ісі.  
3. Қазақ ауылдарында товар-ақша қатынастарын дамыту.

1905-1907 жылдардағы  революциянық қозғалысқа қатысушы  Міржақып Дулатұлының саяси бағытта  жазылған шығармалары: «Бақытсыз  Жамал» романы (1910 ж.), «Азамат» өлеңдер  жинағы (1913 ж.), «Оян, қазақ», «Терме»  әдеби-публицистикалық туындысы. М.  Дулатұлы 1915 жылы патша үкіметінің  аграрлық саясатын өткір сынағандықтан  құғынға ұшырап, Семейде, Омбыда, Қарқаралыда болып, қазақ еңбекшілерінің  саяси бағытын анықтауда ерекше  роль арқарды.

Сөйтіп, осы кезеңдері  әлеуметтік күрестің шиеленісуіне алғышарттар қалынтасты:  
1. Революциялық жағдайдың тереңдеуі.  
2. Шаруашылық дағдарыс.  
3. Азық-тулік тапшылығы.  
4. Партиялар мен құпия үйымдардың ашылуы.

3. Бірінші дүние жүзілік соғыс  және Қазақстан. 1916 жылғы ұлт-азаттық  қозғалыс.

Бірінші дүние жүзілік  соғыс.

Бірінші дүниежүзілік соғыс 1914 жылғы 19 шілдеде (1 тамызда) басталды.Оған 38 мемлекет тартылды. Соғысқа қатысушы басты елдер (одақтар):

Үштік одақ (Германия, Австрия-Венгрия, Италия).

Антанта (Англия, Франция, Россия).

Соғыстың  сипаты- басқыншылық, агрессиялық, империалистік соғыс болды.

Соғыстың себептері:

Империализмнің  барлық қайшылықтарының күрт шиеленісуі.

Капиталистік өндіріс  тәсілінің әркелкі және секірмелі  болуы.

Империалистік державалардың  бөлініп қойған дүние жүзінің  шекараларын қайтадан бөлуге тырысуы.

Бірінші дүниежүзілік соғысқа Россия дайындықсыз, әскери - өнеркәсіптік әлеуеті (потенциал) төмен, көлігі нашар дамыған жағдайда кірісті, армия әскери-техникалық жағынан  нашар қамтамасыз етілген еді.

Бұл соғыс (империалистік) барлық халықтарға, соның ішінде Қазақстанға  да аса ауыр зардаптарын тигізді. Қазақстан майданды шикізатпен қамтамасыз ететін ірі өңірлердің біріне айналды. Соғыс қажетіне жергілікті халықтан алынатын салық 3-4 есе көбейді. Россияның  дүниежүзілік империалистік соғысқа  кірісуі Қазақстанды тонауды  күшейтті. Соғыс қажетіне деп өлке еңбекшілеріне 10-ға жуық салығы енгізілді:

1. 40899244 пут мақта  
2. 38 мың шаршы аршын киіз  
3. 3 млн. пут мақта майы  
4. 229 мың пут сабын  
5. 300 мың пут ет  
6. 473928 пут балық  
7. 70 мың жылқы  
8. 12797 түйе алынды  
9. 14 мың киіз үй салынды

 
Жетісудан 34 млн. сом мөлшерінде мал  және мал өнімдері 1917 жылы шаңырақ  салығы 100209 сом болды. Осының бәрі егістік  жердің қысқаруына, ірі қара мал  басының азаюына әкеп соқты.

Осы жылдары (соғыс  жылдары) жұмысшылардың жағдайы  өте ауыр болды. Бір күндік орташа жалақы – 20 тиын. Жұмыс күнінің ұзақтығы – 12-14 сағат. Қымбатшылық артты: ұн-70%, қант-50%, сабын-200%-ға өсті. Кен өндіру, мұнай, көмір өндіру құлдырады. Өндірістегі  мамандығы бар жұмысшылар үлесі  күрт азайды. Елдің өнеркәсібіндегі  жалпы күйзеліс пен ауыл шаруашылығының құлдырап күйзелуі Қазақстан экономикасын құлдыратты, өндіргіш күштердің даму деңгейі бірте-бірте кеми берді.

Сонымен қатар Қазақстан  жеріне Үштік Одақтың әскери тұтқындары орналастырылды. Олар, негізінен, Павлодар, Семей, Ақмола қаларына орналастырылды. Мысалы, Омбыда- 20000 әскери тұтқын, Ақмолада 8612 тұтқын, ал Түркістан өлкесінде 200 мың-ға жуық әскери тұтқын болған. Соғыс  жылдары Австрия-Венгрия, Германия тұтқындарының қазақ жеріне әкелінуі өлкенің қоғамдық – саяси жағдайына  әсер етті.

Қазақ өлкесінде  ерлердің майданға шақырылуы шаруашылық жағдайы дағдарысқа үшыратты. Мысалы, Семей, Ақмола облыстарында жұмысшылардың 50%-ы, Орынборда 40%-ы, Жетісуда-үштен  бірі шақырылды. Сондықтан патша  үкіметі әскери тұтқындарды жұмысқа  пайдалана бастады. Қазақстан жерінде  болған әскери тұтқындардың жағдайы  қиын болды. 1915 жылы Риддерде ауыр тұрмыстық  жағдайға байланысты әскери тұтқындардың ереуілі болды. Соғыс жылдарында әскери тұтқындарға арналған Челябі мен Қостанай аралығында орналасқан Троицк лагері «Өлілер лагері» деп  атанды. Сөйтіп, соғыс елдегі жалпы  ұлттық дағдарысты тереңдетіп, 1916 жылғы  көтеріліске алып келді.

1916 жылғы ұлт-азаттық  қозғалыс.

Қазақстан мен Орта Азиядағы азаттық қозғалысын XIX ғасырдың аяғындағы - XX ғасырдың басындағы көп  ұлтты Россия тарихының бүкіл  барысы әзірлеген болатын. Мұның  өзі патша өкіметі дағдарысының нәтижесі еді.

Көтерілістің сипаты. Көтеріліс отаршылдыққа қарсы сипатта  болды. Қазақстандағы көтеріліс  патша әкімшілігі үшін де, сөндай-ақ жергілікті үстем феодалдар тобы үшін де күтпеген жерден басталды.

Көтерілістің негізгі  себептері:

1. Жердің тартып  алынуы (қоныстандыру саясаты);  
2. Салықтар мен алымдардың кобеюі;  
3. Еңбекшілерді үстем феодал-байлар тобының қанауының күшеюі;  
4. Ұлттық араздықтың өршітілуі;  
5. Соғысқа байланысты бұқара жағдайының күрт нашарлауы;  
6. Орыстандыру саясаты.

Көтерілістің қозғаушы күші - өлкенің жекелеген жерлерінде ғана феодалдар мен клерикалық элементтер көтеріліске басшылықты өз қолдарына түсіріп алды. Тұтас алғанда Қазақстандағы 1916 жылғы көтерілістің қозғаушы күші ауылдың еңбекшілер бұқарасы жұмысшылар, кол-онершілер болды.

Көтерілістің барысы. 1916 жылғы 25 маусымдағы патша үкіметінің «Түркістан мен Дала өлкесінен 19-43 жас  аралығындағы 500 мың адамды қара жұмысқа  алу туралы» жарлығы халықтың шыдамын тауысып, оларды отарлау  езгісі мен ортағасырлық қанауға  қарсы көтерілуіне түрткі болды.

Қазақ даласында  патша жарлығына көзқарас әртурлі  болды:

1. Феодалдық  басшы топтар және жергілікті әкімшілік жарлықты қолдады.  
2. Революцияшыл топ өкілдері - Ә.Жангелдин, Ә.Иманов, Т.Бокин, Б.Әшекеев, Ж.Мәмбетов қара жұмысқа барудан бас тартып, халықты көтеріліске шақырды.  
3. Либералдық-демократиялық зиялылар - Ә.Бөкейханов, А.Байтұрсынов, М.Дулатов патша үкіметімен келісімпаздық (компромистік) бағыт ұстанды.

Көтеріліске қатысушы революцияшыл – демократияшыл зиялылар өкілдері:

1. Жетісуда – Т.Рысқулов, Т.Бокин, Б.Әшекеев, Ұ. Саурықов, К.Мәмбетов, А.Қосаков.  
2. Төрғайда - Ә. Жангельдин, А.Иманов.  
3. Орал облысы мен Бөкей Ордасында – С.Мендешев, Ә.Әйтиев.  
4. Маңғыстауда – Ж.Мыңбаев.  
5. Ақтөбеде - Ә. Майкотов.

Майдан жұмысына қазақ жастарын алу туралы жарлық қазақ халқының зор наразылығын  тудырды. Елде болыстық басқармаларды  талқандау, ауыл старшындарын, қатыгез, жағымсыз байларды өлтеру, ірі феодалдардың неліктеріне шабуыл жасау, жер сату жөніндегі құжаттарды, алымсалық  қағаздарын жою, патша әскерімен  қақтығыс сияқты ашу-ыза әрекеттері кең орын алды. Сөйыл, кетпен, шалғы, орақ, мылтық, қылышпен қаруланған ел адамдары байлардың ауылдарын өртеп, малдарын айдап әкетуі жиілей тусті.

Жетісудағы көтеріліс.

1916 жылғы шілде-тамызда  Жетісу облысындағы қарулы көтеріліс  бұқаралық сипат алды.

Жетісу облысының  генерал-губернаторы Фольбаум ұлтаралық  қақтығыстар туғызу үшін арандату шараларын  қолданды:

1. қоныстанушылар  ауылдарындағы орыс кулактарын  қаруландырды Қапал, Лепсі, Жаркент,  Пржевальск уезд бастықтарынан  жергілікті халыққа ойран салуды  ұйымдастыруды талап етті.  
2. қырғыздардың топтасып, бас қосуын бүлік деп санап, басып – жаныштады.  
3. котеріліс басшыларын тұтқындап дала сотына беріп, дереу дарға асуды ұйымдастырды.

Ұлтаралық араздықты  күшейту мақсатында Түркістан архиепископы православие халқын қазақ және қырғыз еңбекшілерін жазалауға шақырды.

Осыған қарамастан котеріліс үдей түсіп, Шу озені мен  Ыстық көлге жақын бүкіл аймақты  қамтыды. 10 мыңнан астам қырғыз және қазақ көтерілісшілері Тоқмақты қоршады.Жаркент уезінде котерілісшілер Таврия, Владислав, Мещеры, Краснодар, Новиков қоныстарын басып алды.

Революцияның ірі  ошағы-қарқара аймағы болды. 5мың  көтерілісшілер Қарқара жәрменкесін  қоршап, Кравченконың жазалау отрядтарын талқандады. 1916 жылы 11 тамызда Лепсі  уезінде Масловтың жазалаушы  отрядтары 220-ға жуық көтерілісшілерді оққа ұшырды.

Жетісудағы көтеріліс  басшыларының бірі Т. Бокин үгіт жұмысына басшылық етіп, соғыстың халыққа қарсы  сипатын түсіндірді. Феодалдық тобының  сатқындық ролін әшкерелеп, патша  жарлыған орындамауға шақырды. Ол 1916 жылғы тамызда революциялық қызметі  үшін қамауға алынып, түрмеде Ақпан  төңкерісіне дейін отырды. Жетісудағы көтерілісті басуға патша үкіметі  жазалау экспедициясын жіберді. 14 батальон, 33 жүздік, 42 зеңбірек, 97 пулемет  командасы. Жетісу көтерілісшілері  патша әскеріне табандылықпен қарсылық көрсетті, бірақ күш тең болмағандықтан жеңілді.

Көтеріліс жетекшілерінің бірі Бекболат Әшекеевті 1916 жылы 9 қыркүйекте жазаушылар Боралдай асуында дарға асты. Пржевальскіде Қытай азаматтығын алған 400 адам қаза тапты.

Сөйтіп, 1916 жылғы  қазан айында Жетісу көтерілісі талқандалды.

Зардаптары: 1)Жетісу губерниясы 53 мың шаруашылыққа кеміді. 2)мал азайып, 1/3 бөлігі ғана қалды.

Төрғайдағы көтеріліс. Төрғай облысындағы көтеріліс ең бұқаралық, ең ұзаққа созылған, ең табанды және билік бір орталықтан жүргізіліп, ұйымдасқан көтеріліс болды. Бұл Төрғайдағы көтерілісінің ерекшелігі еді. Көтеріліс барлық уездерді: Төрғай, Ырғыз, Ақтөбе, Қостанай уездерін қамтыды. Облыста көтеріліс қамтымаған ауыл немесе елді мекен болмады. Қөтеріліске, сондай-ақ Сырдария, Ақмола, Семей болыстарының көтерілісшілері де қатысты.

Төрғай облысының  әскери губернаторы М.М.Эверсманға қазақ еңбекшілерінің қару алып, жаппай көтерілгендігі туралы хабарлар күнбе-күн  түсіп жатты. Көтерілісшілер почтаға  шабуыл жасады, темір жол табанын  бұзып, болыс басқармаларын ойрандады, боластарды өлтірді. Көтеріліс бүкіл  облысты қамтыды. 1916 жылы Төрғайда болған көтеріліске жүрт арасында танымал  халық батыры Аманкелді Иманов басшылық етті. Ол 1873 жылы Төрғай уезінің Қайдауыл болысындағы ауылдардың бірінде  кедей шаруаның отбасында тұған  еді. Әкесінен ерте айрылған Аманкелді  байлардың есігінде жүріп, бала күнінен  – ақ жоқшылық пен мұқтаждық көріп  өсті.