Дәрігердік кәсіптік дефермациясы

      Хирург-дәрігер науқаспен  қарым-қатынаста.Мысалы,науқастың операция алдындағы қорқынышын алайық.Ғалым Т.Бильрот айтқан: «Дәрігерді жақсы көреді,хирургтан қорқады,олар алғашқы кеңесінен –ақ қорқады,екінші де керісінше өзіне-өзі ауру тудырады.»

      Хирург әрқашан  науқастың операцияға деген  қорқынышымен күресе білуі керек.Хирург-дәрігер операция жасалатын науқаспен кездескенде онымен танысып қана қоймай оның мінезін,психологиясын және бұл операцияның қауіпті емес екендігін түсіндіре білуі керек.

      Педиатр дәрігері- критикалық ситуацияда өзіне нәрестеге деген жауапкершілікті  толық алуы керек,көп жағдайда жаңа туған баланы және де жас отбасыларда дүниеге келген нәрестені қалай өсіріп,тәрбиелеуде көмектесу керек.Педиатр дәрігерінің бейнесі басқа дәрігерлерге қарағанда ерекше болып келеді,өйткені нәресте өмірге  деген түрлі қөзқарастарды  және адамға күш пен энергия бере алады. Ең маңыздысы дәрігер мен нәрестенің ,дәрігермен ата-ананың психологиялық барьері.Ең алғашқы кезде дәрігермен кездесуде әртүрлі жастағы балалардың сезімін есте сақтамайды.Екінші жағдайда,дәрігер өзімен жасты адамдармен қарым-қатынаста қателік жібереді.Сонымен қатар дәрігер қарым-қатынастағы адамның қандай сезімде тұрғандығын,оның көңіл-күйін,қылықтарын,атап айтқанда педиатр –дәрігер көп салалы, сапалы,диагноз қоюда,науқасты емдегенде,нәрестенің ата-анасымен жақсы қарым-қатынаста болуы тиіс. Балалар  ата-анасына қарағанда қиын ситуациялық жағдайды оңай шеше алады.Себебі,балаларда күрделі ситуатциялық мәселелер болмайды.

     Педиатр-дәрігері жұмысында,отбасында  да психологиялық тұрғыда тұрақты болады.Себебі,жұмысында балаларды емдеу арқылы өзінің жеке басындағы  мәселелерін ұмытуына септігін тигізеді.

     Әрқашан педиатр сапалы  жұмыс атқаруы тиіс.Сондықтанда  педиатрға әр уақытта өзінің  білімін толықтырып,жіберген қателіктерін    түзетіп отыру керек. 

      Онкология – медицинаның ерекше бөлімі.Дәрігерлердің жоғары профиссионалдық  дайындығын және  науқас адаммен дұрыс   қарым-қатынас жасай алуын талап етеді. Осы жағдайлардың бұзылуы  науқастың  тағдырына  әсер  етеді. Осы онкологиядағы  бұзылыстар бірден әсер етпейді,  ол ұзақ уақыттан кейін,  кейбір жағдайда   ұзақ уақытқа жалғасып науқасты ауыр жағдайға  алып  келуі мүмкін.Бұл  көп  жағдайда  ісікке,рак  ауруларына алып  келеді. Сондықтан дәрігер- онколог  әруақытта жақсы   сезім  мен науқастың  тағдырына   моральдік жауапкершілікпен  қарауы тиіс.

      Келесі онгологияның  ерекшелігі ,   дәрігердің өзін-өзі  ұстай білуі, әртүрлі мінездегі  науқастарды емдей білу түрлері.

    Дәрігер-  онколог мамандығын  таңдағанда  өзінен   күш  пен өзінің тәртібін  анализдеп  отыруы тиіс және  қателіктерін  қайталамауы және деонтологиялық   білімін дәрігер  мінезімен   (сылбыр,азығыс,үндемейтін,сөйлей беретін)  араластырмау керек.

    Егер дәрігер өзінің  қателіктерін түсінсе  оны  дұрыстап  бағалай  білсе,ол  өзін-өзі дұрыс  басқара  алады.

  Онколог –дәрігерлердің бейнесіне  келетін болсақ  психология  жағынан  байсалды,сабырлы,сезімтал болып  келеді.

      Акушер-гинеколг –бұл  маман әйел    денсаулығы мен оның  барлық  өмір кезеңдеріндегі  асқынулары   мен   ауруларын,   әйел адамның  жыныстық  мүшесінің  қасиеттерін  зерттейді.Сонымен   қатар,  жүкті әйелдің   денсаулығындағы  өзгерістерін,туу кезіндегі  денсаулығы  мықты  нәрестенің   дүниеге  келуімен, анасының   денсаулығына   көңіл  бөледі.Гинекологиялық  ауруларға амбулаторлық  және  стационарлық  медициналық    көмек  көрсету.

     Акушер-гинеколог   жұмысының  әр  кезеңінде  екі   науқасқа  бірдей  көңіл  аударуы  керек.Олар:  анасы  және  іштегі  бала. Бұл маманда  өте  жауапкершілікті  талап  етеді,себебі  екі  бірдей  адамның  тағдыры.

     Акшер-гинеколог  дәрігердің  ерекшелігі   көп  жағдайда медицина   қызметкерлерінің  науқаспен  ашық   қарым-  қатынасы.  Көп   жағдайда   акушер-гинекологқа  барған  әйелдер  өздерін   ыңғайсыз,ұялу  сезімі,кейбір  жағдайда  қорқыныш  пайда  болады.

Бұл   жағдайлар  көбінесе  әлі  тұрмысқа  шықпаған  қыздарда,дәрігері жас әрі  ер адам  болған  кезде  байқалады. Акушер-гинеколог дәрігері  науқаспен яғни  әйел   адаммен жақын             қарым-қатынаста  болу керек,себебі  дүние  келетін  нәрестенің  денсаулығы  жайында,оның болашағы  жайында  сұхбаттасып  тұруы  керек.Акушер-гинеколог дәрігері  керісінше  науқаспен яғни  әйел  адаммен  қарым-  қатынасы  алшақтаса,онда әйел  адамға  психологиясына  әртүрлі жаман   ойлар  туындайды,ол кейін  іштегі   нәрестегі әсер етуі  мумкін.   

 

      Дәрігерлер  туралы  А.П.Чехов  былай дейді:  «Дәрігер  мамандығы- бұл  ерлік,ол  өзіндік   шешім мен жан   тазалығын  және  ой  тазалығын  талап  етеді.Ақылды,таза,ұнамды,жағымды  болуы  тиіс.»

      Гиппократ  дәрігердің  сыртқы   бейнесіне  көңіл  аударды.Ол  негізгі  мәселелердің  бірі  дәрігер  мен  науқастың  қарым-қатынасына  классикалық   тұрғыдан  айтқанда  «Зиянын  тигізбеу».

      Адамдарға  деген  махаббаты мен мейірімділігі, жұмысының  сапалы  болуы  деп  ойын қорытындылады. Сапаның  болмауынан  нағыз  маман иесі де  бола алмайды. «Қайда  адамдарға деген  махаббат  болса,  сонда  өзінің шығармашылық  еңбегінде  де  махаббат  болады. ».  «Дәрігер-   философ,-  деп  Гиппократ  өз  жұмысында  жазды. «Өзінің  жақсы  тәрбиесімен »,-барлық  мейірімділікпен  ізделген  нәрсенің  барлығы  медицинада бар. Атап  айтсақ:  батылдылық, силастық, дұрыс  шешім  қабылдау тағы  басқалар. »

     Гиппократ  дәрігердің  ең  басты  еңбегі  оның  әлемге  әйгілі  «АНТЫ».Мағынасында    дәрігер  өз  еңбегімен  айналасындағы  науқастарға   ауруына  қарсы  дәрілерді  жазып  беріп,ауруынан  айықтыруы.

     Ибн – Сина  өзінің  тәжірибелері  мен  зерттеулеріне  байланысты  дәрігерлердің  мына  бейнесін  ұсынды: «Дәрігердің көзі-қырандай  болуы керек,қолы-қыздың қолындай,жыландай  мейірімді  және   арыстандай  жүрегі  болуы  керек.»  

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Пайдаланған  әдебиеттер:

 

1.Под.ред. Б.В.Петровский  «Деонтология  в медицине.» Москва  1988 г.3-34,65-90,

163-170 беттер.

2.Таджиева К.Т,Приписнова  В.И  «Об Основах медицинской  деонтологии» Душанбе 1981 г.

5-6 беттер.

3.Е.А.Вагнер,А.А.Росновский  «О   саовоспитании  врача». Пермское книжное  издательство  1976 г .63-65 беттер.

4.Р.Ілешова   «Медициналық  психология» .

71-75 беттер.