Автор работы: Пользователь скрыл имя, 23 Января 2014 в 15:48, контрольная работа
З паражэннем у 1919 г. белагвардзейскіх армій Калчака і Дзянікіна роля Польшчы ў планах Антанты па рашэнню «рускага пытання» ўзрасла. У сістэме мірнага рэгулявання, згодна з Версальскім дагаворам, Польшчы адводзілася роля дзяржавы-буфера, якая адгароджвала Савецкую Расію ад Германіі, і ў той жа час роля тарана супраць бальшавіцкага рэжыму. Ніводнае сур'ёзнае рашэнне Польшча не магла прыняць без санкцыі, узгаднення ці кансультацый з Парыжам, Лонданам, Вярхоўным саветам Антанты, аб чым асабліва красамоўна сведчыць адпаведная дыпламатычная перапіска. Польшча і Урангель, які знайшоў прытулак у Крыме, з'явіліся тымі галоўнымі ваеннымі сіламі, што выйшлі на авансцэну ў 1920 г. у барацьбе з Саветамі. Такім чынам, вайна Польшчы супраць Савецкай Расіі далёка выходзіла за рамкі двухбаковых адносін.