Дефектология туралы түсінік

Автор работы: Пользователь скрыл имя, 01 Октября 2015 в 17:25, реферат

Краткое описание

Дефектология (лат. дефект – жетімсіздік және гр. логия – ілім) – педагогиканың көру, есту, сөйлеу мүшелерінде, ақыл-ойының дамуында табиғи кемістігі бар балаларды оқыту мен тәрбиелеу мәселелерін зерттейтін ғылымның арнаулы саласы.
Бұл саладағы зерттеу нұсқасы мүмкіндігі шектеулі балалар, яғни тәрбиелеуі қиын (аномальді) балалар. Ондай жандарға қарап арың, ұятың оянады

Содержание

I.Кіріспе
1. Дефектология туралы түсінік
II.Негізгі бөлім
1.Дефектология салалары
1.Аномальды балалардың даму тарихы.
III.Қорытынды
IV.Пайдаланған әдебиеттер

Прикрепленные файлы: 1 файл

Дефектология срсп.docx

— 37.06 Кб (Скачать документ)

Жоспар:

I.Кіріспе

1. Дефектология туралы түсінік

II.Негізгі бөлім

1.Дефектология салалары

1.Аномальды балалардың даму тарихы.

III.Қорытынды

IV.Пайдаланған әдебиеттер

 

Дефектология (лат. дефект – жетімсіздік және гр. логия – ілім) – педагогиканың көру, есту, сөйлеу мүшелерінде, ақыл-ойының дамуында табиғи кемістігі бар балаларды оқыту мен тәрбиелеу мәселелерін зерттейтін ғылымның арнаулы саласы. 
Бұл саладағы зерттеу нұсқасы мүмкіндігі шектеулі балалар, яғни тәрбиелеуі қиын (аномальді) балалар. Ондай жандарға қарап арың, ұятың оянады. Олармен жұмыс істеу өте қызықты, сонымен қатар аса жауапкершілікті, шыдамдылықты талап етеді. Мына бес күндік жалған дүниеден баз кешіп кеткеніңде, олардың арасына кірсең, бейнебір өзіңді өзге планетада жүргендей сезінесің.  
Сөзден ауытқымай, мамандық жайлы кеңінен тоқтала кетсем, дефектология төрт салаға бөлінеді:  
1. Сурдопедагогика – мылқау балаларға білім және тәрбие беру проблемаларын зерттейді. Оған құлағы нашар және мүлде естімейтін балалар кіреді. Оларға білім беру барысында қолмен сөйлеу құралы кіреді. Әріптерді қолмен көрсету түрі: 
2. Тифлопедагогика – педагогика ғылымының көру қабілеті бұзылған (зағип) балаларды оқыту және тәрбиелеу жөніндегі саласы. Көру қабілеттері төмен немесе мүлде көрмейтін балалар ерекше тәрбие мен білімді талап етеді. 
Тифлопедагогика жалпы педагогиканың саласы ретінде философияға, гуманистік тәрбие мен жалпы-дидактикалық оқыту принциптеріне, көру қабілетінің кемістігі бар адамдардың өсу ерекшеліктеріне негізделіп дамиды. 
Тифлопедагогика ғылымының міндеттері: көру қабілеті бұзылған тұлғаларды психологиялық-педагогикалық және клиникалық тұрғыдан зерттеу. 
Көру кемістігі бар ересектерді оқытудағы мақсат – өмірлік тәжірибесі мен жалпы біліктілігін, білімін және әлеум. дәрежесін көтеру. Оқыту мен тәрбиелеудің әдістеріне арнайы нұсқау, бағдарлама, методика, тифлотех. жабдықтар, т.б. жатады. 
Көру кемістігі бар жандар үшін оқу құралы: 
3. Олигофренопедагогика — ақыл-ой дамуынан қалып қойған балаларды тәрбиелеу мен оқыту туралы ғылым. 
Олигофренопедагогика педагогикалық ғылымның жеке тарауына әзірлеуі жалпы білім беру мектептерінің кеңейтілгеніне байланысты балалар арасындағы ақыл-ой жағынан қалып қойғандық кұбылысына дәрігерлер, ұстаздар, психолоттар мен қоғам қайраткерлердің назары аударылған кезі ХІХ ғасырдың аяғы — ХХ гасыр басына катысты. Олигофренопедагогика мазмұны болып табылатыны: 
1. балалардағы ақыл-ой қалып қойғандық мэні, аномалды баланың ерекшеліктерін педагогикалық және психологиялық зерттеудің жолдары мен құралдары туралы ілім; 
2. ақыл-ой дамуынан қалып қойған баланы оқытудың теориясы (дидактика); 
3. көмекші мектептердегі ақыл-ой дамуынан қалып қойған балаларды оқытудың ғылыми негіздемесі; 
4. мектеп курсының пәндері бойынша ақыл-ой дамуынан қалып қойган балаларды білім мен дағдыларға оқытудың жеке әдістемелердің негіздемесі; 
5. ақыл-ой дамуынан қалып қойған балаларда еңбекке с2тті енгізуі мен социалистік жатакхананың ережелерін орындауына қажетті жа5ымды өнегелі қасиеттерді тәрбиелеудің ұстанымдары мен әдістердің негіздемесі. 
4. Логопедия – тілінің кемісі бар балаларға білім және тәрбие беру проблемаларын зерттейді.  быраттарыңның айтуынша (бұл салаға аса қызығушылық танытқан жоқ едім): Алғаш 17 ғасырда қолға алынғанымен тілінің мүкісі бар балаларды медицина және психология жолдармен зерттеп, тиісті емдеу шараларын қолданудың жолын табу әрекеттері 20 ғасырдың 30-жылдарына дейін созылды. Кемшіліктердің қайсыбірі сөйлеу жағынан (мәселен, тіл мүкістігінен) байқалса, екіншісі оқуы мен жазуының (дислекция, дисграфия) бұзылуынан да көрінеді. Фонетика, сондай-ақ, лексика-грамматика жүйені (алалия, афазия) қамтитын бұзылулар бар. Көбінде тілдің кемістіктері оның қарқыны мен созылмалығына (тұтықпа) қатысты болады.                                       Ерте кезде де аномальды балаларға әлеуметтік проблема ретінде қарап, көңіл бөлген. Балалардың қоғамдық орнын (жағдайын) белгілейтін барлық заң ережелерінде, Рим правосында, Юстициан кодексінде аномальды балалар жөнінде айтылып, олардың қоғамдық жағдайы белгіленді. Киев Русінің негізгі (мемлекеттік қағидалар жинағы) кітаптарында, Москва мемлекетінің «Жүз тарауында» («Стоглавасында») аномальды балалардың қоғамдағы орны ерекше бұйрықтармен  шектелді.                                                                                   Аномальды балалар қай кезде де философиялық ойға негіз болып келеді. Сондықтан да философтар, егер баланың құлағы есітпесе, көзі көрмесе, дұрыс сөйлемесе оның дүниені, өзін қоршаған ортаны танып білуі қалай өтеді деген мәселемен шұғылданды.                                                                                           Аристотель аномальды балаларға арналған екі трактат жазды. Кардано, Гольвеций, Дидро және басқалар аномальды балалар туралы арнайы кітаптар жазды.                                                                                                                А.И.Радищев өзінің атақты трактатында аномальды балалар дамуының кейбір заңдылықтарын анықтайды. Неміс философтары Кант және Бауэр аномальды балалардың даму ерекшеліктері жөнінде жазды.

  Кемістігі бар балаларға арналған мекемелердің пайда болу тарихы XIX ғасырдың II жартысынан Ұлы Қазан революциясының уақытына дейін созылады. XIX ғасырдың 80 жылдары Ресейде тек соқыр адамдарға арналған Санкт-Петербургтік училище және Петер, Мәскеу, Варшавада құлағы нашар еститіндер мен ақыл-есі кем балаларға арналған приют пен арнайы мектептерде  200-ге жуық балалар ғана тәрбие алатын.                                                 XX ғасырдың басында тек екі қосымша мектептерде ғана балаларға логопедияялық көмек көрсетілді. XIX ғасырдың соңында ғана Ресейде зағип адамдар саны 250 000 жуық, құлағы нашар еститіндер саны  150 000, ақыл-есі кем адамдар саны  200 000 жеткен еді.                                                                                                                                                    Ең алғаш аномальды балаларды оқыту мен тәрбиелеу проблемасы 1896 жылы кәсіби-техникалық білімді басқарудың  №2 съезінде талқыланған болатын. Сол съезде көзі нашар көретіндер, құлағы нашар еститіндер, ақыл-есі кем балаларды оқыту секциясы құрылды. Бұл жерде талқыланған мәселе – Ресейдегі аномальды балаларға үкімет басшылығының және қоғамның көңілін аударуды және арнайы мекемелер жүйесін ұлғайтып, кеңейтуге ұсыныс етті. Бұл секцияның ең басты жұмысы – Ресейдегі дефектологтардың I съезді болатын. Съезге қатысушылар аномальды балаларға деген қамқорлық – ол қоғамның міндеті екендігін дәлелдеді.  Олар балаларға көмектің тек негізгі формасын ғана емес, мектепке дейінгі және мектептегі балаларға арналған мекемелер құрылымын анықтады. Бұл сұрақтардың шешімін тапқан соң шетелдік аномальды балаларға арналған мекемелердің тәжірибесі ескерілді.

   Съездің шешімі  бойынша осы проблемелар, яғни  аномальды балаларға көмек беру, оларды емдеу, оқыту бүкіл ресей  қоғамдық бағдарламасының басты  міндеті болды.

   Ауытқуы бар балаларды  оқыту мен тәрбиелеудің даму  құрылысы филантропикалық негізде  болды. Ал арнайы мекемелер жүйесінің  даму проблемасы шешілмей қалды.

   Ұлы Қазан революциясынан  кейінгі барлық іс-шаралар, яғни  ауытқушылықпен күресу және оның  профилактикасы жалпы өсіп келе  жатқан ұрпақтың саулығын сақтауға  бағытталады.

   Аномальды балаларды  тәрбиелеудегі жабық жүйеге Л.С.Выготский  қарсы болды. Аномальды балаларға  арналған мекемелер жүйесінің  түрлері көбейді, олар: балалар үйі, мектептер, қабылдау мектептері  және т.б. мекемелер болды.

   Н.К.Крупская аномальды  балаларға қамқорлық жасай отырып,          ақыл-есінің дамуында және физикалық  дамуында ауытқуы бар балаларға  арналған мекемелер жүйесін ашудың  маңыздылығын атап көрсетті.

   Аномальды балаларға  арналған арнайы мекемелер жүйесі  сол уақытта тек мектеп қана  емес, мектепке дейінгі де және  көзі көрмейтін, құлағы естімейтін  ересектерге   арналған кешкі  оқыту  мекемесі  қолға алынды.

   Аномальды балаларды  зерттеу жүйесінде ғылымның жаңа  бөлімі пайда болды. Оның көру  мен есту түйсіктерін тікелей  зерттеумен айналысқан және ақыл-ой  кемдігінің клиникасын зерттеген  саласы бөлініп шықты. Аномальды  балаларды зерттеудің қажеттігінен  дәрігерлер, физиологтар және медицина-биология  ғылымының басқа да өкілдері  күш біріктіріп жұмыс істеуде.

   Психологтарға келетін  болсақ, олардың назары қашан  да аномальды балаларға аударылып  келгені мәлім. Ал педагогтарға  келсек, олар керең баланы оқытуға  бола ма, көзі көрмейтін балаға  жазуды үйретуге бола ма деген мәселемен айналысты. Осыған байланысты бұлардың арасында прогрессивті және реакцияшыл көзқарастары бар көптеген теориялар да орын алды.

   Педагогтар аномальды  балаларды оқытудың әр түрлі  жүйесін қолданып, бар күш-жігерін  жұмсап бақты. Аномальды балаларды  оқыту процесі өте кеш – XVIII  ғасырдың соңы мен XIX ғасырдың  басында басталды.  Бұл уақытта  аномальды баланы жеке оқыту  тәсілі орын алды. Бұлай оқытумен  оны эксперимент түрінде жүргізген  кейбір ғылымның өкілдері айналысты. Ал шет елдерде осы уақытқа  дейін аномальды балаларды мемлекет  тарапынан міндетті түрде оқыту  жоқ. Тек меншіктегі мектептер, шіркеулік  және әлденеше мемлекеттік оқу  орындары  ғана бар. Міндетті түрдегі  жалпыға бірдей оқу жүйесі  де жоқ.

      Арнаулы  мекемелердің құрылуымен бірге  кеңес дефектологиясы дами берді. Кеңес дефектологтары алдында  аномальды балаларға кімдерді  жатқызуға болады? – деген басты  проблема тұрды. Мұндай балалардың  даму ерекшеліктері қандай? Олардың  типологиясы қандай болуы тиіс?

   Шет елдердің өкілдері  аномальды балаларға кімдерді  жатқызуға болады деген мәселе  төңірегінде әлденеше идеалистік  теориялар ұсынды. Шет елдік дефектология  ғылыми өкілдеріне біріншіден  мынадай пайымдаулар тән болатын: қайсыбір органның бұзылуы (кемістігі) қызметі бұзылған соның өзін  ғана қамтиды деп есептеді. Мысалы, дұрыс есітпеу тек кереңдікке  ғана байланысты, соқырлық тек  көздің зақымдануына ғана байланысты  деді. Қайсыбір органның немесе  жүйенің бұзылуы бала дамуының  осы жағына ғана қатысы болады  деп жорамалдады.              Шын мәнісінде мұның бәрі де  әлдеқайда қиындығы мол мәселе  болып шықты. Сондықтан кеңес  дефектологтары алдында аномальды  балалардың даму ерекшеліктерін  ашу міндеті тұрды.

   Шет ел дефектологиясы  өкілдеріне тән екінші бір  ерекшелік болды. Олар мынадай, ақау-кемістіктің  өзі (дефект) аномальды баланы оқытуды  ұйымдастырудың бастамасы деп  санады. Ақауды жойып, оған барлық      іс-әрекетті бағындырып, соның өзімен  байланыстыру керек деп қарайды. Мұның мәнісі, егер бала көрмейтін  болса, онда көздің көруі арқылы  қабылданатын түйсіктерді, білімді  оқытудан шығарып тастау негізінде  құрылуы керек. Кемістікті жалпы  дамудан тыс оқшау қарап түсіну  және ақауға барлығын да бағындыру  – буржуазиялық теорияның басты  бағыты болды.

   Соңғы он жыл  ішінде аномальды балалардың  ақыл-ойы дамуын педагогикалық  тұрғыдан анықтау өте қиын. Ақыл-ойы  кем бала белгілі бір дәрежеге  дейін ғана көтеріле алады, сондай-ақ  мылқау-керең балалар да дамудың  жоғарғы сатысына көтеріле алмайды, өйткені олардың сөйлеуге тілі  болмайды дегенді жақтайтын неше  түрлі  жорамалдар пайда болды.

   Шет ел ғалымдары  қалыпты балалық шақты бірнеше  кезеңге бөледі:

0-3 жасқа дейін – биологиялық  кезең,  3-7 жасқа дейін – алғашқы  дағдылар кезеңі, 7-12 жасқа дейін  – нақтылы көріп-білгенін көңілге  түйетін кезең. Ал адам баласының  нағыз даму кезеңі, дейді олар, 12 жастан кейін басталады. Осыған  байланысты Пелле барлық аномальды  балалар кереңдік, соқырлық және  т.б. қандай кемістіктерге ұшыраса  да 12 жастан жоғары олардың ақыл-ойы  өспейді дейді, яғни оның пікірінше  ондай балаларға ойлау жат.

   Кеңес дефектологтары  аномальды балалар жөніндегі  мұндай көзқарастарға үзілді-кесілді  соққы берді. Бұл проблеманы шешуде  белгілі психолог Л.С.Выготский  үлкен үлес қосты. Аномальды балалардың  дамуындағы кемістікті ол бірініші  сатылы және екінші сатылы  деп бөлді. Егер баланың естуі  бұзылып, көзі көрмей қалса, биологиялық  бірінші кемістік. Кеңес мамандары, бірінші кемістіктен кейін табиғи  сипаты мүлдем өзгеше, екінші  кемістік пайда болады, деп көрсетті. Керең баланың құлағы зақымданғаннан  кейін  екінші кемістік пайда болып, ол бүкіл сөйлеу органдары дұрыс болғанына қарамастан, сөйлемей қалады. Баланың тілі болмағанына байланысты, оның ұғымы мен түсінігі де әлдеқайда төменгі дәрежеде дамиды. Егер адамның көзі көрмесе, ол өзін қоршаған тіршілікке, айналасына көз жібере алмайды. Сөйтіп онда дәл осы кеңістіктегі тіршілік жөніндегі ұғымның дамуы жеткіліксіз болады.

   Өмірде нағыз тұқым  қуатын кемістіктер соншама көп  те емес, демек, біз көбінесе туғаннан  кейінгі кемістіктің дамуымен  жұмыс істей аламыз.  Ал туғаннан  кейінгі кемістіктер  көптеген  жағдайда бала өмірінің алғашқы  жылында пайда болады. Энцефалит, менингит  т.с.с. көп жағдайда есту, интеллектуалдық ерекшеліктер және  т.б. бұзады.

   Ауруларды болдырмау  жолында ұшаң-теңіз жұмыстар істелді. Көп жағдайда адамның қорасаннан (оспадан) соқыр болып қалатыны  да мәлім. Қорасанға қарсы алдын-ала  егу адам баласын ондай қасіретті  аурудан және оның зардабынан  құтқарды.

  

   Қазіргі кезде  біз кереңдік пен соқырлықтың  азайғанын білеміз. Бұл кеңінен  жүргізілген профилактикалық жұмыстың  нәтижесі. Алайда кейбір жағдайда  бірінші кемістікпен күресуге  осы заманғы құрал әлі де  дәрменсіздік көрсеткенімен, екінші  кемістікпен күресте жағдай мүлдем  басқаша. Мұнда аномальды баланы  арнайы оқыту шарттары және  тәрбиелеу арқылы екінші кемістіктің  пайда болуына жол бермей, алдын  алуға болады.

   Егер дер кезінде  оқытып, үйретсе керең бала  ешнәрсе  есітпегенімен оның сөйлеу тілі  дамитын болады. Шынында мектеп  жасына дейінгі керең баланың  сөйлеу тілі қалыптасып, кәдімгі  дені сау бала тәрізді өсіп-дамиды. Мұндай құрал педагогтың қолында. Біз, міне осы құрал  арқылы  баланың дамуындағы кенжеліктің, кеш қалушылықтың алдын аламыз.

 

 

 

Пайдаланылған әдебиеттер:

 

 

  1. Выготский В.С. Баланың жас ерекшеліктері және кемтар бала психологиясы туралы таңдамалы еңбектер. Алматы, 1999

  1. Астапов В.М. Введение в дефектологию с основами нейро и патопсихологии: - М., «Знание». 1991.

  1. В.А. Лапшин, Б.П. Пузанов Основы Дефектологии. М.,1990

  1.  В.А. Лапшин, Б.П. Пузанов  Словарь по дефектологии.
  2. Лебединский В.В. Нарушения психического развития в детском возрасте. М., 2003.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Оқыту заңдылықтары және принциптері туралы жалпы түсінік

 

17.07.2011, 00:06

Оқыту заңдылықтары және принциптері туралы жалпы түсінік  
 
 Оқыту процесін іске асыру белгілі бір заңдылық-тарды меңгеру негізінде жүзеге асады.  
 Құбылыстар мен процестер арасындағы объектілі, маңызды, қажетті, жалпы, берік, белгілі жағдайда қайтала-натын өзара байланыс заңдылық деп аталады. өзара байла-нысы бар объектілер, байланыстың түрі, сипаты, қызмет аясы анықталған кезде заңдылықты заң деп білеміз.  
 Оқыту процесінің заңдылықтары оның тұтастығын дәлелдейді. Оқыту заңдылықтары сыртқы және ішкі, жалпы және жеке деп бөлінеді. Сыртқы заңдылықтар оқытудың қоғамдық шарттардан, саяси-әлеуметтік жағдайлардан тәуелділігін сипаттайды. Ішкі заңдылықтар оқытудың мақсаты, әдістері, құралдары, түрлері арасындағы бай-ланыстарды сипаттайды. Жалпы заңдылықтар бүкіл оқыту жүйесін қамтыса, жеке заңдылықтар оқыту жүйесінің нақты, жеке бөліктерін қамтиды.  
 
 Оқыту процесінің жалпы заңдылықтары:  
 1. Оқытудың мақсаттары, мазмұны, сапасы мен әдіс-тәсілдері қоғам талабына, мүмкіндіктеріне, педагогика ғылымының даму деңгейіне тәуелді.  
 Білім беру, тәрбиелеу және дамыту өзара байланысты.  
 Оқушының таным белсенділігі артқан сайын, оқыту сапасы жоғарылайды.  
 Оқытудың тиімділігі кері байланысқа, қайталауға, түзету іс-әрекеттеріне тәуелді.  
 
 Әрбір тұлғаның жас және дара ерекшеліктеріне байланысты таным әрекетін ұйымдастыру.  
 Оқытудың мақсаттары, мазмұны, сапасы мен әдіс-тәсілдерінің өзгеріп, жаңарып, толықтырылуы.  
 Жеке заңдылықтарға дидактикалық, психологиялық, ұйымдастыру заңдылықтары жатады. Оқытудың негізгі заңдары:  
 Қоғамдық қатынастар, әлеуметтік құрылыс пен әлеуметтік тапсырыс тәрбие мен оқыту жүйесін қалып-тастыруға ықпал етуі туралы заң.  
 Білім алу, іс-әрекет жолдарын меңгеру және тұлғалық дамудың өзара байланысы туралы  
 заң.  
 Педагогикалық процестің бөліктерінің бірлігі және біртұтастығы туралы заң.  
 Оқытуда теория мен тәжірибе бірлігі және өзара байланысы туралы заң.  
 - Оқу іс-әрекетінің жеке және ұжымдық түрлерінің бірлігі және өзара байланысы туралы заң. Заңдылықтар мен заңдар ғылыми теорияның негізгі бөліктері болып келеді. Кейбір  
 зерттеушілер педагогиканың өз заңдылықтары мен заңдары жоқ, сондықтан ол ғылым емес деген пікірді білдіреді. Жоғарыда аталған педаго-гикалық заңдылықтар мен заңдар теріс пікірлерді жоққа шығарады.  
 
 Оқыту принциптері туралы түсінік  
 Принцип (латын сөзі) - басшылыққа алатын идея, негізгі талап, қағида. Дидактикалық  
 принциптер - оқытудың мазмұнын, ұйымдастыру түрлерін, әдістерін оқытудың мақсаты мен  
 заңдылықтарына сай анықтайтын қағидалар жүйесі. Оқыту принциптері дидактиканың  
 категорияларына жатады. Олар оқыту заңдарын және заңдылықтарын пайдалану әдістерін  
 сипаттайды. Дидактика тарихында зерттеушілер оқыту принцип-терін, негізгі  
 қағидаларды белгілеуге көп күш салды.  
 Дидактикалық принциптер нақтылы тарихи-әлеуметтік жағдайларға байланысты. Қоғамның оқытуға қойылатын талаптары өзгеріп отырғандықтан, кейбір принциптер ескіріп (табиғатқа сәйкестік, партиялылық), кейбіреулері жаңадан пайда болады (кіріктіру, ізгілендіру). Кейбір авторлар оқыту принциптерінің санын қысқартуды ұсынса, басқалары, керісінше, кеңейтуді ұсынып келеді. Заманауи принциптер оқу процесінің барлық құрамдас бөліктеріне (логикасына, мақсатына, міндеттеріне, мазмұнын қалыптастыруға, түрлері мен әдістерін таңдауға, ынталандыруға, нәтижелерді жоспарлау мен талдауға) өз талаптарын ұсынады.  
 Оқыту процесінде кез келген мұғалім дидактиканың принциптерін басшылыққа ала отырып оқытудың мазмұнын, амал-тәсілдерін және ұйымдастыру формаларын таңдап, шәкірттерін жоғары нәтижелерге жеткізуі шарт. Мұғалім дидактикалық принциптерді дұрыс таңдаса, оқытуды дұрыс ұйымдастырса сабақ тиімді және нәтижелі болары даусыз.  
 Дидактикалық принциптердің қызметі: олардың негізінде оқушыларда оқытудың мақсатына  
 сәйкес берілетін білім мазмұнын жүйелі, саналылықпен белсенді түрде меңгеруге деген  
 қызығушылықтар пайда болады. Дидактика принциптері оқыту процесінің негізгі буыны ретінде  
 бірімен-бірі логикалық өзара байланыста болады. Сонымен, ең негізгі, ғасырлар  
 бойы педагогтар қауымы мойындаған дидактикалық принциптер жүйесі:  
 ғылымилық,  
 саналылық пен белсенділік,  
 көрнекілік,  
 жүйелілік пен бірізділік,  
 беріктілік,  
 тиімділік,  
 теория мен тәжірибенің байланыстылығы.  
 Осы принциптерді талдаудан алдын принциптер мен ережелер байланысына тоқталайық. Педагогикалық ереже - жалпы принциптерге негізделген белгілі жағдайдағы белгілі мақсаттағы педагогтық қызметтің бейнеленуі. Ережелер оқыту принциптерін қолданудың тәжірибелік жақтарын көрсетеді, теориядан тәжірибеге көшу жолдарын айқындайды. Заңдылықтармен, принциптермен салыс-тырғанда ережелер мұғалімге нақты педагогтық жағдайда қандай нақты шараларды пайдалану қажеттілігін ұсынады.  
 Осы жерде айта кететін жайт: ережелерді қатаң, мүлтіксіз орындау ұстаздың қолын байлап қояды; ереже-лерге немқұрайлы қарау оқыту сапасын төмендетеді. Сондықтан, әрбір мұғалім дидактикалық ережелерді типтік, стандарттық жағдайларда тиімді пайдаланса, күрделі педагогтық жағдайларда дидактикалық принцип-терге сүйеніп шығармашылық танытса қойылған мақсатына жетері сөзсіз.  
 Ережелер принциптерге сүйенеді, принциптер ереже-лер арқылы жүзеге асады. Ережелер педагогтық тәжірибе-нің қорытындысы ретінде дидактика принциптерін қолдану құралы болады. Сонымен, педагогтар оқытудың принциптеріне сай қалыптасқан белгілі ережелерге сүйеніп мақсат-міндеттерін іске асырады.  
 Біздің оқулықта арнайы қарастырылмаған принцип-тер көп, мысалы, мұғалімнің басшылық ролі; ынталан-дыру; проблемалық оқыту; дамыту, оқыту және тәрбиелеу бірлігі; ізгілендіру; жас және дара ерекшеліктерін назарға алу; кіріктіру принциптері.  
 Енді принциптер мен ережелердің мәнін ашу жолдарын қарастырайық. Ғылымилық принципі  
 Оқытудың ғылымилық принципіне орай оқушыларға ғылыми білімдер мен ғылыми әдістерді меңгерту керек. Бұл принциптің астарында жатқан заңдылықтар: дүниені танып білуге болады, адам өмірінде ғылымның рөлі күннен күнге өсуде, оқытудың ғылымилығы оқытудың мазмұны және мұғалімнің іс-әрекеті арқылы жүзеге асады. Мысалы, педагог ғылым жаңалықтарын адам үшін қызмет ететінін түсіндіре отырып, оқушыларда дүниеге диалек-тикалық, ғылыми-материалистік көзқарас қалыптастырады.  
 Аталмыш принципті іске асыру үшін педагог орындайтын негізгі талаптар:  
 - Білім мазмұнын педагогика, психология ғылым-дарының қазіргі даму дәрежесіне сәйкестендіру, жаңа әдіс-темелер мен жаңашыл ұстаздардың тәжірибесін қолдану.  
 - Оқушылардың ғылыми диалектикалық ойлау қабілетін дамыту, бастауыш мектептің өзінде тек индук-циялық ғана емес, дедукциялық оқытуды енгізу.  
 -Шәкірттерге жаңа ғылыми ұғымдарды түсіндіру, жүйелі түрде қайталау, пайдалану, қолдану, іске асыру.  
 - Оқыту әдістері арқылы оқушыларды ғылыми әдістермен таныстыру, оларды ізденушілікке, шығармашы-лыққа баулу, зерттеу тәсілдерін пайдалану үшін кітаппен, анықтамалармен жұмыс істеуге ынталандыру.  
 Әрбір ғылымның ашқан жаңалықтарын оқушылар санасына жүйелі түрде қарапайым ұғымдармен берік түрде жеткізу мұғалімнің негізгі міндеті.  
 Ғылымдағы жаңалықтардың жан-жақты байланыс-тарын көрсетіп оқушылардың білім деңгейімен ұштастыру, жаңа пән сөздерді қолдану.  
 - Белгілі ғалымдардың өмірбаянымен, олардың қосқан үлесімен оқушыларды таныстыру.  
 
 Жүйелілік пен бірізділік принципі  
 Бұл принциптің өзекті негіздері: адам миында сыртқы дүниені бейнелейтін өзара байланысты түсініктер жүйесі қалыптасқанда ғана, оның білімі толық және шынайы болады; оқылатын оқу материалын белгілі реттілікпен оқушыларға жеткізгенде, олардың санасында ғылыми білімдер жүйесі қамтамасыз етіледі; ғылыми білімдер жүйесі оқу материалының ішкі логикасына және әрбір оқушының таным мүмкіндіктеріне бағынышты; оқушыларды логикалық ойлауға үйрету, дағдыларын жүйелі түрде шынықтыру, олардың тұлғасын үзіліссіз, кедергісіз дамыту. Бұл принцип оқытудың ғылымилығы принципімен тығыз байланыста болғандықтан, ғылыми білімдер негізін оқушылардың жүйелі түрде және реттілікпен ұғынуы сабақтардың мазмұнының негізгі өзегі болуы тиіс.  
 Әрбір мұғалім сабаққа әзірлену барысында не сабақ барысында жүйелілік пен бірізділік принципін жүзеге асыру үшін келесі ережелерді назарға алады.  
 Оқу міндеттерін оқушылар түсініп, оқу материалын логикалық тұрғыда жүйелі қабылдауы мақсатында кесте, сызба, жоспарларды қолдану.  
 Оқу мазмұны мен әдістерінің жүйелілігін сақтау, бастауыш пен орта, орта мен жоғары сыныптардағы оқу мазмұны мен әдістерінің бірізділігін қамтамасыз ету.  
 Оқу пәні - ғылымның көшірмесі болғандықтан оқушы-ларға ғылымның жүйесін көрсетіп, пәнаралық байланыс-тарды пайдалану.  
 Бұрын ұғындырған білімді жиі қайталау және жетілдіру; қысқа қорытындылауды сабақтың басында, барысында және аяғында өткізу.  
 Тек тіл мұғалімдері емес, барлық педагогтар барлық сабақтарда оқушылардың ой білдіру әдістері мен түрлерін бақылау; үнемі оларды өз қателерін тауып, талдауға үйрету.  
 Әрбір тақырып, бөлім, тарау, пән аяқталғанда қорытын-дылау және жүйелеу сабақтарын өткізу.  
 - Табиғатына байланысты, шәкірттер бірнеше сабақта меңгеретін материалды бір сабақта ''айлақорлықпен'' ұғындырмау.  
 - Оқушылардан әр тарау мен бүкіл бағдарлама бойынша білім, дағды,білік жүйесін меңгеруін талап ету.  
 Сонымен, жоғарыда сөз болған принцип Я. А. Коменскийдің ''бүгінгі оқыту кешегіні бекітіп, ертеңгіге жол салады'' өсиетін нақтылай түседі. Теория мен тәжірибенің байланыстылығы принципі  
 Бұл принцип философияның ''тәжірибе - танымның ілкі бұлағы'' қағидасына негізделген. Оның түбінде көптеген заңдылықтар жатыр: оқытудың сапасы мен тиімділігін тәжірибе көрсетеді, тексереді, анықтайды; тәжірибе - ақиқаттың көрсеткіші; тәрбие өмірмен, тәжірибемен тығыз байланысты; теория мен тәжірибе байланысы оқу мазмұнына, әдістеріне, түрлеріне тәуелді; оқушыларды мамандыққа бағдарлау сапасы жоғары болса, олар заманауи өндіріске тез икемделеді.  
 Осыған орай мұғалім орындайтын ережелерді атап өтейік.  
 Оқу - өмір қажеттілігі екенін оқушыға түсіндіру, сездіру.  
 Үнемі теория мен тәжірибе байланысын көрсету, адамзат тарихындағы ғылыми білімдердің маңызын ашу.  
 Оқытуда оқушылар жалаң теориялық білім алып қана қоймай, сол алған білімдерін өмірде қолдана білуін қамтамасыз ету.  
 Шәкірттерге өз білімдерін тәжірибеде қолдануды үйрету.  
 Оқушыға проблемалық, ізденіс, зерттеу тапсырмаларын орындатып теория мен тәжірибе бірлігін дәлелдеу, өзіндік жұмысты орындауға және өз бетімен білім алуды үйрету.  
 Әр сабақта оқушыларға политехникалық білім беру, туған жердің шаруашылығына лайықты мамандықтарға дайындау.  
 Оқушының қоғамдық еңбегі тәлім-тәрбие, оқу мақсаттарына сай болуы керек.  
 Тәжірибелік сабақтардың көмегімен оқушылар теория-лық қағидаларды, заңдар мен ережелерді іс жүзінде тексеріп, ғылыми білімдерді меңгеруге мүмкіншіліктерін жасау.  
 Оқушылардың тәжірибелік әрекеттері тек мектеп, сынып шеңберінде қалып қоймай, мектептен тыс өмірмен, еңбек-пен ұштасып отыруы шарт.  
 
 Саналылық пен белсенділік принципі  
 Бұл принципке негіз болатын заңдылықтар: тек өз ақылымен қабылдаған сапалы да, саналы білім адам білімінің шынайы өзегі болады; оқушылардың білімді саналы түрде меңгеруі таным әрекетінің белсенділігі мен оқуға ынталануына, мұғалім қолданатын әдістерге тәуелді, ғылыми білімдерді меңгеруде саналылық, әрі белсенділік танытқан оқушылар ғана оны терең және ойларына берік тоқулары сөзсіз.  
 Саналылық пен белсенділік принципін жүзеге асыру үшін мұғалім оқыту процесінде төмендегі оқыту ережелерін басшылыққа алады.  
 Оқушы алдында тұрған мақсат пен міндеттерді анық түсінуі саналы оқытудың шарты боларын назарға алу.  
 Оқушылардың оқу материалын тек жаттап қана алмай, олардың мән-мағынасын терең түсінуін қамтамасыз ету.  
 Әр бір сөздің, сөйлемнің, ұғымның мәнін түсіндіру үшін оқушылардың білімі мен тәжірибесін негізге алу.  
 Оқушылардың білім алуға деген ынтасын, белсенділігін арттыратындай тиімді әдістерді үнемі қолдану, бүгінгі белсенді шәкірт ертеңгі белсенді қоғам мүшесі екенін ұмытпау.  
 Оқу материалын саналы түрде меңгерту үшін әлі бейтаныс мағлуматтарды бұрыннан белгілі ақпаратпен ұштастыра білу.  
 өз бетімен оқуды үйрету, таным әрекетінің тиімді әдістерімен таныстыру.  
 Бас және қосалқы оқу материалын ажыратуды үйрету, назарларына негізгі ойларды алу.  
 Оқушыларды ойлауға үйретіп, ''неге'' сұрағын жиі қоюға дағдыландыру.  
 Әрбір оқушы тұлғасына қамқорлық жасау, оны оқу пәнін игеретін субъект ретінде қалыптастыру.  
 Оқушы білімдерін тәжірибеде қолдануына көмектесу.  
 
 Көрнекілік принципі  
 Оқыту жүйесінде Я. А. Коменский көрнекілік принципін оқу материалын меңгеру құралы ретінде қарастырып, дидактиканың алтын ережесі деп атаған. Оқушылардың дүниетанымы негізінен көрнекілік арқылы жүзеге асырылады: олар заттардың өзін немесе бейнесін, көлемін тікелей көріп, байқап таниды. Бұл принципті соңғы ғылыми жетістіктер де дәлелдеді. Мысалы, көру органдары миға есту органдарымен салыстырғанда 5 есе, сипалау органдарымен салыстырғанда 13 есе көп ақпарат өткізеді екен. Көз арқылы алған мәліметтерді адам жеңіл, тез, берік есте сақтайды.  
 Көрнекілік принципін жүзеге асырып, оқушылардың білім көлемін тереңдету, қызығушылығын арттырып және есте сақтау қабілетін шыңдау үшін мұғалім өз ойын оқушыларға нақтылы жеткізуі үшін қолданатын ережелерді атап өтейік.  
 ''Алтын ереже'': көруге болатынды - көрсету, есіте алатынды - естірту, сезіне алатынның бәрін -оқушылар-дың сезім мүшелеріне сездірту, түйсік туғызу.  
 Оқушылар заттың немесе құбылыстар мен оқиғалардың бейнелерін, көлемін, түр-түстерін сөзбен емес көру арқылы әрі жеңіл, әрі тез есте сақтайтынын қамтамасыз ету.  
 Қолданылатын көрнекі құралдардың өмірмен байланысын қамтамасыз ету.  
 Оқушылар тікелей түйсіну, көру, есту мүшелері арқылы әртүрлі заттардың формасын, түсін, көлемін, бейнесін көріп, дыбысын естуі негізінде оларда ой пайда болады.  
 - Көрнекілік - көрсету мақсатында емес, логикалық ойлауды дамыту құралы ретінде пайдаланылады.  
 Оқушылар заттарды қолымен ұстап, көлемін, түр-түсін байқап, көзімен көруге және әр түрлі дыбысын естуге жағдай туғызу.  
 Көрнекілік заттар мен құбылыстардың өзін тікелей көрсетуге мүмкіндік болмаған жағдайда да қолданылады.  
 Көрнекіліктер оқушының құбылыстарды байқауға, қабылдауға деген ынтасын оятып, ізденіс дағдыларын қалыптастырады.  
 Көрнекілік бақылай білуге, салыстыру, қатар қоя білуге, абстракты ұғымдарды дамытып, жетілдіруге жол ашады. - Көрнекілікті оқытудың белгілі мақсатына сай қолдану.  
 Көрнекілік құралдарын қолдану барысында алғаш оны бүтіндей, кейін бас және қосалқы бөлшектерін, соңында тағы бүтіндей көрсету керек.  
 Көрнекілікті оқушылармен бірігіп жасау.  
 -Көрнекі құралдарын оқу пәндерінде нақтылы өз орнында оқушылардың жас, таным ерекшеліктерін ескере отыра пайдалану. - Көрнекіліктерді қолдануда сан емес сапасына көңіл аудару. Беріктік принципі  
 Оқытудың тиімділігін, сапасын жақсарту үшін оқушылардың білімдерінің берік болуы даусыз. Бұл принцип көптеген тәжірибелік және теориялық заңдылықтарға сүйенеді: оқушылардың білім мазмұнын меңгеруі мен танымдық дамуы, оқу процесінің өзара байланысты екі жағы; білім беріктігі оқушының мұғалімге, оқу пәніне, жалпы оқуға деген субъективті қатынасына тәуелді; оқушылардың білім беріктігі оқытудың ұйымдастырылуы, түрі, әдістері, уақыты арқылы қамтамасыз етіледі; қызықты және маңызды материал ұзақ әрі берік есте сақталады.  
 Осы принципті іске асыру үшін мұғалім бірнеше ережелерді орындауы қажет.  
 Оқушылар білімдерін сабақтар барысында; тақырып, тарауды оқыту аяқталған жағдайда; тоқсан мен оқу жылының басында, соңында қайталауды үнемі ұйымдастыру.  
 Қазіргі мектеп жаттаудан ойлауға көшуіне байланысты оқушылардың жадын зорламай, білімді санасы мен сезімдерімен қабылдауды үйрету.  
 Жақсы түсінбегенді оқушының есінде сақтауына жол бермей, тек саналы білімді жадында сақтату.  
 
 Басты, негізгі идеялар мен ұғымдарды есте сақтауды қамтамасыз ету үшін оқушыларды анықтамалармен, энциклопедиялармен жұмыс істеуге машықтандыру.  
 Оқыту жүйесінде түрлі (ауызша, жазбаша, лабора-ториялық-практикалық жұмыстары) жаттығу жұмыстарын ұйымдастыру.  
 Оқуға, білімге ынта-ықылас, қызығушылық, мұғалімнің өзіне сенімі болса, оқушылардың оқу-таным әрекеті ерікті, қуанышты болып, білімдері ұзақ уақытқа дейін сақталады. - Білімнің беріктілігіне кедергі жасайтын сабаққа кешігу, келмеу, сабақ кезінде бос не басқа нәрселермен шұғыл-данып отыру, жалқаулыққа жол бермеу.  
 Логикалық түрде берілген, алынған, қайталанған білімдер мен біліктер байланыссыз ақпаратпен салыстырғанда берік екенін ұмытпау.  
 Оқушылардың ерікті және еріксіз зейінін тиімді пайдалану: тікелей ұсыныстың орнына қызықты тапсырма, тәртіпке шақыру орнына мысал, мақал-мәтелдерді қолдану.  
 Оқушылардың алған білімдерінің беріктілігін нығайту-дың әр түрлі әдіс-тәсілдерін (сезімге толы әңгіме, заманауи көрнекіліктер, техникалық құралдар, оқу ойындары, пікір таластар) іске асыру.  
 Жаттығуларды орындаған кезінде оқушылар шаршауының алдын-алу.  
 Жаңа оқу материалын ескі, таныс ақпаратпен байланыстыру.  
 Оқушыларды өз білімін алу мен тексеруге бейімдеу.  
 Оқытуды аталмыш ережелерге бағындыру - оқушылар білімінің ұзақ уақыт бойы есте сақталуын, сол білімді өз өмірінде пайдалануын қамтамасыз ету.  
 
 Сәйкестік принципі  
 Бұл принцип ғасырлар бойы жинақталған педагог-тық тәжірибеге негізделіп, оқушыларға жеке-дара қарауды талап етеді.  
 Демек бұл оқушының бойында бар білім, білік, дағдылар деңгейіне сай жаңа ақпаратты ғана меңгере алады. Сәйкестік принципін дәлелдейтін заңдылықтар: оқыту жас және дара ерекшеліктерге, оқу процесінің ұйымдастырылуы мен әдістеріне тәуелді; ақыл-ой дамуы мен алғашқы білімдері жетік оқушы жаңа материалды тез меңгереді, оқудағы қиыншылықтарды жою баланың мінез-құлқына, қабілеттерінің қалыптасуына, білімінің сапасы мен нәтижелілігіне оң /дұрыс/ ықпал етеді.  
 Сәйкестік принципін жүзеге асыру үшін орындалатын ережелер:  
 Оңайдан қиынға, таныстан бейтанысқа, жеңілден күрделіге көшіп оқыту.  
 Білім беруде оқушы әрқашан дара, өзінше ерекше екенін ұмытпау.  
 Балалардың ақыл-ойы, қабілеттері мен мүмкіндіктері әртүрлілігін ескере оқыту.  
 Оқуда барлық оқушылар табысқа бірдей жетуін талап етпеу, алдыңғы дайындық деңгейіне сүйену.  
 Оқушының жас ерекшеліктеріне сәйкес әдістерді анықтау.  
 Оқушылардан мүмкін еместі талап етпеу, тапсырма өте жеңіл де, өте қиын да болмауын ойластыру.  
 Оқыту жылдамдығы озат оқушыны тоқтатпай, әлсіз оқушыны ілгері тарту мақсатын көздеу.  
 Жаңа күрделі материалды өткенде озат оқушыға, қайталағанда орташа және нашар оқушыға сүйеніп оқыту.  
 Ең күрделі білімді игерту үшін аналогия, салыстыру, теңдестіру, қарсы қоюды пайдаланып оқушы ойын қоздыру.  
 - Жалпы заңдар мен заңдылықтарды түсіндіру қиын болғандықтан, әртүрлі пәнаралық байланыстар арқылы сол заңдылықтардың көрінісін айқындау, методологиялық білімдерді сіңірту.  
 Баяу асығыңыздар! Қажетсіз оқытуды тездетуге болмайды, оқыту жылдамдығы жас және дара қасиеттерге сай болуын ұдайы қамтамасыз ету.  
 Сәйкестік мұғалімнің әңгімелеу, сөйлеу, тіл анықтылығына тәуелділігін ұмытпау.  
 Сәйкестік - жеңілдік емес, оқушы еңбегін жеңілдету мақсат емес, бірақ оқушыға өздігінен білім табуға, қабылдауға, меңгеруге көмектесу қажеттілігін қамтамасыз ету.  
 - Сәйкестік еңбекқорлықпен байланысты, еңбекқорлық күшейген сайын оқу сәйкестігі кедергісі төмендейтінін ұмытпау.  
 Әрбір мұғалім оқыту процесіне байланысты білім беру, тәрбиелеу және дамыту қызметінде үнемі дидак-тикалық принциптерді басшылыққа алуы шарт

Информация о работе Дефектология туралы түсінік