Пиелонефрит

С.Ж.Асфендияров  атындағы Қазақ Ұлттық Медицина               Университеті

 

Нефрология кафедрасы

 

Тақырыбы: Пиелонефрит

 

 

Орындаған: Сабирова Н

Факультеті: жалпы медицина

Тобы:10-31-1

Қабылдаған:Еркембаева Ж

             

                    Алматы 2013 жыл

Жоспар:

 

І. Кіріспе

ІІ. Негізгі  бөлім:

 

1) Пиелонефрит

2)Этиологиясы  және патогенезі

3) Асқынулары

4)Емі.

 

ІІІ. Қорытынды

Пайдаланылған әдебиеттер мен сайттар

Пиелонефрит

 

• Пиелонефрит – бүйректің және бүйрек түбегінің көбінесе интерстициялық талшығының қабынуы. Бұл – бүйректің ең жиі кездесетін ауруы.

Пиелонефрит

 

• Пиелонефрит дегеніміз несеп жолдарының кілегей қабаты және бүйрек ұлпасының (паренхима) инфекциялық-қабыну аурулары. Процеске интерстециальды тіндер басым қатысады. Аурудың басталуы жедел симптомдары айқын болмайды, осылай созылмалы түріне өтеді, бүйрек бүрісіп, оның қызметінің жетіспеушілігімен өтеді.

Этилогоия  

 

• Ішек таяқшасы (60-80% жағдайында), сирекірек болса да стрептококк, стафилококк, протен жетекші маңыз атқарады, жекелеген жағдайда ауруды аралас микрофлора туғызды. Несеп жолдарының қабынып ауруы көбінесе экссудаттық-қатаралдық диатезбен, гипотрофиямен, ас қорытуының бұзылуымен ауыратын балаларда байқалады. Ауру үш жолмен: гематогендік, лимфогендік, несеп жолының төменгі бөлімдерінен шығатын жолдармен тууы мүмкін. Бұған несеп жолдарының тарылуы мен бұзылуы, иілуі, қысылуы және несептің жүруін бұзатын басқа да себептер жәрдемші болады. Пиелонефритке тән синдромдар – лейкоцитурия, бактериурия және бүйрек өзекшелерінің функциионалдық қабілетінің нашарлауы. Бірініші және екінші пиелонефрит болып бөлінеді.

Жіктелуі

 

1

Бірінші пиелонефрит – жалпылама ұғым. Бүйректің зақымдану себебі беймәлім.

2

Екінші обструкциялық пиелонефритке және туа бітетін тубулопатия (бүйрек өзекшелерінң тұқым қуалайтын зақымдануы) себепші болатын пиелонефритке бөлінеді. Өту сипаты бойынша жедел, толқын тәрізді латентті пиелонефрит болып бөлінеді.

Патогенезі.

 

• Шумақ каналшалар қызметінің теңдігінің бұзылуы каналшалар дисфункциясының басымдылығымен сипатталады. Оған дәлел бүйректің концентарциялау қабілетінің төмендеуі, себебі сұйықты реабсорбциялау бұзылады. Ацидо және аммониогенез бұзылуымен байланысты ерте баста-ақ каналшалық ацидоз дамиды. Натрии, калии және кальции теңдіктер бұзылады. 
  Ауру барысы, жедел түрінің созылмалыға көшуі әртүрлі жайларға: несептің жүруінің қиындауы, несеп жолдарының трофикасыны бұзылуы, жалпы реактивтілігінің төмендеуі болып табылады.

Клиникасы

 

• Жедел пиелонефрит кенеттен басталуымен, қысылуымен, несеп шығуының бұзылуымен және несептің өзгерімен сипатталады. Несеп кейде макроскопияның өзімен-ақ қою көрінеді, ақуыз саны норма шеңберінде немесе аздап көбірек, несеп тұнбасында лейкоцидтер, бактериялар көп болады, бірлі-жарым эритроцидтер кездеседі. Несептің тәуліктік мөлшерін зерттеу неғұрлым көз жеткізеді. Қаннан лейкоцитоз анықталады, СОЭ көп болады. Толқын тәрізді, қайталанбалы ауру кезінде науқастың халі ұзақ уақыт бойы қанағаттандырарлық болып қалуы мүмкін. Тек асқыну кезінде ғана дене қызуы көтеріліп, халі нашарлайды, белі ауырады. Несеп тұнбасынан лейкоцидтер едәуір көбірек мөлшерде табылады. Қабыну процесінің үдей түсуі нефрондар функциясының бұзылуы мен бүйрек кемістігіне әкеп соғады. Латентті ауру жағдайында пиелонефриттің симптомы азырақ болып өтеді, көбінесе бірқатар жылдар бойы анықталмай қалады. Ол кейде қайсыбір жедел ауру жағдайында кездейсоқ анықталады. Анамнезінде әдетте шаршағандықты, тәбет болмауын, ара-кідік іштің ауруын, кейде субфебрилдік дене қызуын көрсететін белгілер болады.

Пиелонефриттің  клиникалық көрінісі

 

• Ауыр инфекциялық процестер сияқты күшті интосикация (әсіресе жедел сатысында) болады, артиериалды гипертензия бастапқыда 25%, ал аяғында 70% барады, ісіну синдромы және анемия дямиды, несептік синдромдар бірге жүреді.

Асқынуы

 

• Жедел ағымды пиелонефрит асқынса, балада апостематозды нефрит, паранефрит не пионефроз анықталып, кейде бүйректе карбункул да пайда болуы мүмкін. Нәрестелерде пиелонефрит сепсиспен, ЖБЖ мен асқынуы мүмкін.

Зерттеу және диагностика әдістері

 

•  Қанды зерттеген кезде сол жақты нейрофильді лейкоцитоз, СОЭ, СРВ жоғарлауы гиперглобулинемия байқалады. 
  
• Пиелонефритті диагностикалауға басты ақпарат көзі несептін зертханалық зерттелуі болып табылады. Несептің микроскопиясында пиурия, кейде лейкоцитарлы цилиндрлар, бактериурия болып табылады. Несептің бактериологиялық зерттелуі инфекция қоздырғышын табуға мүмкіндік береді.  
  
• Қосымша зерттеу әдістері (бүйрек УЗИ, рентгенологиялық әдістер) асқынбаған пиелонефрит кезінде үлкен маңызы жоқ, ал асқынған түрінде бұл әдістер асқыну факторларын (тастар, қуықасты безінің гипертрофиясы) тауып және бағалауға көмек береді. 
   
  

Зәрдегі өзгерістері

 

•  Несепті зерттегенде көмескі, тұрақсыз лейкоцитурия анықталады. Несебінің анализі өзгерген және ішінің ауруы этиоилгиясы беймәлім себеппен қайталана беретін балаларлдың бәрі стационар жағдайында рентгеноурологиялық және функционалдық-диагностикалық тексеруден өткізілуге тиіс. Несепті Каковский-Аддис (Ненстің тәуліктік мөлшеріндегі тұнбаны зерттеу) бойынша, сондай-ақ Нечипоренко (1мл3 несептегі тұнбаны зерттеу) бойынша зерттеу диагнозды дұрыс қоюға көмектеседі; лейкоцитурия мен бактериурия табылуының диагнозды растау үшін зор маңызы бар. Лейкоцитурияның қалай шыққанын анықтау қажет; оның көбінесе қыздардан байқалатын вульвовагинтке байланысты болуы мүмкін. Пиелонефриттің диагнозын қою үшін несеп лейкоцидтерінің морфологиялық құрамын анықтаудың маңызы бар. Пиелонефритке нейтрофилдік гранулоциттердің басым болуы тән. Лейкоцитурияның мұндай типінің қандағы сілті фосфатазасының жоғары белсенділігімен ұштасуы пиелонефриттің диагнозын ерте анықтайтын белгі болуы мүмкін. Бүйректің рентгенограммасында ұршық-түбекше жүйесінің асимметриялық өзгерістері анықталады. Көпшілік жағдайда уродинамиканың бұзылу белгілері аңғарылады. Жедел пиелонефриттің диагнозын ертерек қоюдың зор маңызы бар, өйткені 90% жағдайда аурудан емдеп шығарудың және оның созылмалы формаға көшуінен сақтаудың сәті түседі.

Емі

 

• Пиелонефриттің жедел кезеңінде аурудың негізгі белгілері (дене қызуы жоғары, құсу, іштің ауруы) жойылғанға дейін төсектен мүлде тұрғызбау керек. Науқас баланы тамақтандырудың зор маңызы бар. Токсикоз бен лейкоцитуря айқын болған жағдайда жеңілдетілген қант- жеміс күнін өткізіп, суды көп ішкізеді, ал содан соң сүт-өсімдік диетасын көшіреді. Ремиссия болғаннан кейін ащы тағам қоспай, жас шамасына сәйкес толымды тамақ беріледі. Несептің тұрақты шығарылып тұруымен ішек қызметін қадағалап отыру керек. Аурудың жұқпалы табиғатына, пиелонефриттің ұзаққа созылатынына және қайталануға бейім болатынына байланысты баланың стационарда болған алғашқы күндерінен бастап-ақ анти-бактериялық және қабынуға қарсы терапия жүргізу қажет

 

• Антибиотиктер мен химиялық препараттар оларды қалай көтеретіндігін, микрофлораның сипаты мен процестің белсенділігін ескере отырып, тағайындалады. Пенициллин қатарынның препараттары, ең жақсысы – жартылай синтетикалық препараттар (окцациллин, ампициллин, эритромицин), тетрациклин қатарының препараттары қолданылады. Аралас инфекция жағдайында екі антибиотик немесе оларды басқа да антимикробтық дәрі-дәрмектермен араластырып қолданады. 

Емі

 

• Антибиотиктер алғашқы 10-14 ткүде енгізіледі, одан соң препараттарды ауыстырады.
• Сульфаниламидтік препараттарды 3-4 күннен үзіліс жасап, 7-10 күн циклымен пайдаланылады. Олардың ішінде нефротоксині ең азы – уросульфан, этазол, сульфадиметоксин, 10-14 кү циклымен антибиотиктерге қосып .
• Антибактериялық терапия циклдары арасындағы үзілісте шөптермен (шай шөп, аюқұлақ, шалфей, итмұрын, қалақай және басқалар) емдеу мейлінше қажет.

Емдеудің схемасы

 

Емдеудің  төмендегідей схемасы ұсынылады:

стационарда емделгеннен кейінгі алғашқы 3 айда әр айдың 3 аптасы бойы антибактериялық дәрі-дәрмектер, қалған уақытында шөп тағайындалады.

Келесі үш айында ай сайын екі апта бойы химиялық препараттар, қалған екі апта ішінде шөп тағайындалады

Ремиссияға  жеткеннен кейін одан кейінгі үш айдың әрқайсысында химиялық препараттар қолдану 10 күнге дейін қысқартылып, шөптермен емдеу ай сайын 2-3 аптаға дейін ұзартылады.

Бактерияға қарсы  терапияны тағайындаудың негізгі ережелері:

 

• несептің микрофлорасына бактерияға қарсы заттардың сәйкес келуі және сезімталдығы.  
  
• бүйрек функциясының жағдайына байланысты, СБЖ дәрежесіне ескере отырып препараттың дозалануы жүргізіледі. 
  
• антибиотиктердің және антибиотиктердің нефротоксикалығын ескеру керек және нефротоксикалығы төмен таңайындайды.  
  
• егерде препарат емдеуді бастаған соң 2-3 күн ішінде емдік қасиет көрсетпесе оны ауыстыру қажет  
  
• қабыну үрдісінің белсенділігі өте жоғары болса, интоксикациясы айқын, аурудың ағымы өте ауыр, монотерапияның эффективті емес болған жағдайда уроантисептиктермен қосарлатып қолдану керек. 
  
• бактерияға қарсы заттар әсеріне қолайлы қажетті несеп реакциясына қол жеткізу

 Диспенсерлік бақылау

 

• Пиелонефритпен ауыратын балалар диспенсерлік есепте тұруға тиіс, емдеу лабораториялық зерттеу деректерін үнемі тексере отырып, дәрігердің бақылауымен жүргізіледі. Несеп жолының пиелонефриті туғызған ауытқуы жағдайында несептің жүруіне кедергіні жою үшін хирургиялық әдіс қолдану керек. Несеп жолдарындағы туа бітетін ауытқулардың ішіндегі ең елеулілері: түбек – несеп жолы сегменті учаскесіндегі кедергілер – несеп жолының тумысынан тарылуы, жабысып, иілуі, несеп жолының бүйрек түбегінен жоғары көтеріліп кетуі; несеп жолын бойлай пайда ьолатын кедергілер – несеп жолының қуық сағасының тумысынан тарылуы, везиктік – уретералдық (қуық – несеп жолы) рефлюкс және басқалар; несеп жолдарының төменгі бөлімдеріндегі туа біткен кедергілер – қуық мойынының гипертрофиясы, несеп шығаратын өзектің тарылуы немесе қақпақшалары. Несеп жолдарының суреттелеген ақаулары құрсақ ішінде жатқан кезеңнің өзінде-ақ гидронефоздың дамуына апарып соғады. Бала туғанан кейін гидронефроздың пиелонефритпен ұқсас симптомдары болады. Емді ертерек жеделдете қолдану қажет. Пиелонефритпен ауыратын балалардың комплексті терапиясына санаторий- курорт емін енгізу керек.

Алдын алу.

 

• Бұл – балаларды ұтымды тамақтандыру;оңтайлы тұрмыс жағдайын жасау, жұқпалы аурулардан абай болу, сондай-ақ организмдегі инфекция ошақтарын дер кезінде жойып, несеп ждолдарының тумысынан ауытқуының диагнозын анықтау.

 

Қорытынды

 

• Ең бастысы салауатты өмір салтын ұстану қажет. Денсаулыққа суық тигізуге жол бермеу керек. Сондай-ақ, несеп-жыныстық жолдарының инфекцияларынан сақтану қажет. Егер осы органдарда инфекциялар болса, дер кезінде санация шараларын жүргізген дұрыс. Фитотерапия, несеп айдаушы шөптерді қолдану да аурудың алдын алуға септігін тигізеді. Сырқаттың бар-жоғын анықтау үшін ультрадыбыстық зерттеулер өткізуге мән берген абзал.

Пайдаланылған әдебиеттер.

 

• Шейман Д.А. Острая почечная недостаточность. В кн.: патофи­зиоло­гия почки (пер. с англ.). – М., «Бином», 1997. – С.161
• Лопаткин Н.А. Хроническая почечная недостаточность. В кн.: Урология. – М., «Медицина», – 1995. –С. 471-485.
• С.Х.Хамзин «Педиатрия», Алматы 2012ж
• www.google.kz
• Wikipedia