Наватарскі характар сучаснай беларускай літаратуры

У 20 стагоддзі адбываюцца працэсы мадэрнізацыі паэтычнай сiстэмы рэалiзму, трансфармацыі катэгорый часу i прасторы, змяняецца прасторава-часавы кантынуум: “Прынцып iмiтацыi, адлюстравання жыцця ў мастацкiх формах, адпаведных самому жыццю, суправаджаецца цi нават выцясняецца мiфам i сiмвалам, замест канкрэтных вобразаў аўтары ўсё часцей звяртаюцца да абагульнена-сiмвалiчных, замест падрабязна, дакладна акрэсленых абставiнаў i характараў выкарыстоўваюць умоўна-фантастычныя, алегарычныя, гратэскаывя. Лiтаратурныя творы усё часцей набываюць характар прыпавесцi, прытчы” [1, с. 109]. З часоў старажытнасці да нас дайшлі такія прытчы, як “Прамудрасць Ахiкара” – Сiрыя, 7 ст. да н.э., “Кнiга Прытчаў Саламонавых” – Бiблiя, “Запаветы караля Анушырвана” – Iран, 531-578 гг. і iнш.

ЗМЕСТ
1. Наватарскі характар сучаснай беларускай літаратуры
1.1 Парабалічная плынь у сучаснай беларускай літаратуры
1.1.1 Пашырэнне прытчавасці ў сучаснай літаратуры
1.2 Творчасць Алеся Разанава ў кантэксце сучасных мастацкіх канцэпцый
1.2.1 Алесь Разанаў як прадстаўнік інтэлектуальна-метафiзiчнай плыні ў беларускай літаратуры
1.2.2 Шматграннасць таленту Алеся Разанава
1.3 Наватарскі характар беларускай літаратуры
1.3.1 Сусветная місія беларускай літаратуры
Спіс выкарыстаных крыніц.