Автор работы: Пользователь скрыл имя, 08 Февраля 2014 в 11:42, реферат
Мысыр пирамидалары
Жеті кереметтің ең ежелгісі де, әрі біздің бүгінгі дәуірімізге жеткені де – осы Мысыр пирамидалары. Пирамидалар Нілдің солтүстікбатыс жағалауындағы сансыз қабірлер мен ғибадат-ханалар тұрғызылған өлілер қаласының үстіне салынды. Пирамидалардың ең көнесі – 5000 жыл бұрын тұрғызылған Джосер пирамидасы. Сәулетшісі ежелгі Египетте дәрігерлік, фило-софиялық және ғылыми еңбектерімен танылған Имхотеп атты шебер еді. Джосер пирамидасы – көп сатылы құрылыс
Әлемнің жеті кереметі
Олар – ақыл-ойдың алып ескерткіштері
Мысыр пирамидалары
Жеті кереметтің ең ежелгісі де, әрі біздің
бүгінгі дәуірімізге жеткені де – осы
Мысыр пирамидалары. Пирамидалар Нілдің
солтүстікбатыс жағалауындағы сансыз
қабірлер мен ғибадат-ханалар тұрғызылған
өлілер қаласының үстіне салынды. Пирамидалардың
ең көнесі – 5000 жыл бұрын тұрғызылған
Джосер пирамидасы. Сәулетшісі ежелгі
Египетте дәрігерлік, фило-софиялық және
ғылыми еңбектерімен танылған Имхотеп
атты шебер еді. Джосер пирамидасы – көп
сатылы құрылыс. Сансыз басқыштар арқылы
аспанға өрлей береді. Мұның идеясы перғауындардың
жердегі қарапайым халықтан биік, құдіретті
екенін бар әлем-ге паш ету еді. Қаншама
қажырлы еңбек пен адам өмірі жұмсалған
бұл құрылыс Хеопс, Хефрен және Микрен
пирамидаларымен жалғасын тапты.
Көлемі жағынан ең үлкен пирамида – Хеопс
пирамидасы. Бүкіл жиған-тергеніне көзінің
тірісінде Хеопс перғауын 20 жыл ішінде
осы пирамиданы салдырды. Биіктігі 147 метр,
әр қырының ұзындығы 232 метр бұл құрылысқа
2,5-3 тонналық 2 миллион 300 мың тас блоктары
қолданылды.
Хеопс пирамидасының сырлары |
Пирамиданы адам салғаны рас па? |
Тәуелсіз Қазақстан
[ Обменять ] [ Скачать ] |
16.03.2010, 11:34 |
Тәуелсіз Қазақстан
Республикасының халықаралық |
|
Алғаш рет «идеология» деген терминді француз философы
және экономисі Де
Гресси (1754-1836) қолданды. Ол «Идеологияның элементтері» деген төрт томдық еңбек жазған.
Оның пікірінше, идеология идеялар туралы
ғылым, ол барлық табиғат және қоғам туралы
ғылымдардың, саясат, этика және тағы басқа
әлеуметтік құбылыстардың негізіне жатуға
тиіс. Бірақ «идеология» деген сөздің кең тарауына себепкер
болған адам – Наполеон
Бонапарт. Ол либерал журналистерді,
саясатшыларды «идеологтар»деп атап, оларды жаратылыстанумен
айналысатын ғалымдарға және шынайы әрекет
иесі белсенді адамдарға қарсы қойды.
Фрнацуз императоры саяси сайқалдыққа
тұрақсыз және алдамшы қоғамдық пікірге
көп көңіл аударатын мемлекеттік қайраткерлерге
жиіркенішпен келемеждеп қарайтын.Осы
кезде қоғамның күнделікті өмірінен, алдында
тұрған көкейтесті мәселелерден және
мемлекеттің шынайы саясатына алшақ идеяларды
қоштап таратушы адамдарды «идеологтар» деп атады. К.Маркс пенФ.
Идеологияның
мәнін пайдаланудың екінші кезеңі К.Маркстің «Капиталды» жазуыме
Идеологияның бұл түсінігі бірінші кезеңде қалыптасқан түсініктен ерекше, сонымен бірге оның негізгі сәттерін де ұмыт қалдырмай қабыл алған. Өз ілімдерін Маркс пен Энгельс жалған сана ретінде идеологияға қарсы қояды, әрі оны объективтік таным және білімнің синонимі ретінде теория не ғылым деп есептеді. Осы жәйді дұрыс түсінбеген В.И.Ленин кейін «ғылыми идеология» деген жаңсақ пікірді ұстанған СОКП «партиялық идеология», «партияның идеологиялық саясатын» тым жоғары көтерді. Бірақ К.Маркстің кемеңгер ғалым, оның мұрасының уақыт таразысынан өтіп, болашақпен үндесіп жатқан жақтарын да мол екендігін де ұмытпаған жөн. Маркстің идеология туралы айтқандары – соның дәлелі.Сонымен, иделогия бүгін ғана қалыптасқан ұғым емес. Қоғамдық-экономикалық формациялармен, мемлекеттік құрылыспен қатар туып, байланысты дамып келе жатқан табиғи да толассыз қоғамдық құбылыс. Идея, идеология дегеніміз тек қалыптасып қалған қасаң түсінік емес, даму барысында күн тәртібіне қойылып отыратын мақсат-мүдде. Болмаса – идеология дегеніміз белгілі бір мақсатқа бағытталған идеялар жүйесі. Осы идеяларды жүзеге асыру арқылы ұлттық немесе әлеуметтік топтың түпкілікті мақсатқа жетуі көзделеді.Сонымен идеология жеке мүддені қолпаштайтын белгілі бір жүйеге келтіріліп, өңделген көзқарастардың жинтығы болып табылады. Мұндай жүйелерді арнай идеологиялық қызметкерлер жасайды.
Көп партиялық қоғамда айқын анық бірнеше идеология өмір сүреді. Олардан мемлекеттік идеология жоғары тұрады. Мемлекеттік идеология – бүгінгі күнде үкіметті қолында ұстап отырған партияның идеологиясы.Унитарлық мемлекетте жалыз ресми идеология болады. Ал басқа идеологиялар болса олар қалтарыста өмір сүреді. Егер үкімет қатаң тәртіпті ұстанса, мемлекеттік идеология міндетті, оның идеялары, қағидалары, ұрандары жұттың барлығы бұлжытпай орындайтын заңға айналады. Мұндай тәртіп орнаған елдерде мемлекеттік идеология екі дәрежеде кездесуі мүмкін. Мысалы, нацистік Германияда мемлекеттік идеология, біріншіден, халық бұқарасына бір талап қойса, екіншіден, элита, ел басшыларына басқа міндет жүктейді. Ал И.В.Сталиннің диктатурасы кезінде біздің елде мемлекеттік идеология қарапайым халық пен басшылардың барлығына бірдей ортақ міндет жүктеді.Сонымен идеология адамдарды саяси және экономикалық міндеттерді шешуге топтастыру мен жұмылдырудың уақыт таразысынан өткен тәсілі, әлеуметтік мінез-құлыққа қалыптастыру механизмі.Осы тұста бір-екі жанама мәселерге назар аударған жөн. Оның бірі – түсініксіз қоғамдық пікір қалыптасып қалғандай: кешегі коммунистік идеология мен бүгінгі тәуелсіз еліміздің идеологиясы арасында бір бос кеңістік, қуыс (вакуум) пайда болды, қоғам бір кезең идеологиясыз қалды деген қағида. Осының өзі ақиқатқа жата ма деген сұрақ туады.
Қарсы пікіршілеріміз сол идеологиялық қуыстың дәлелі ретінде – империялық идеологияның «қазасын», оның өзімен бірге ала кеткен идеологиялық мекемелерін уәж етеді. Идеологияны тек оны ұйымдастырушы, жүргізуші аппараттың қызметінде бағыныштылық жағдайда қоюға бола ма? Жаңа құрылып жатқан идеологиялық бөлім қызметкерлері де әлсін-әлсін сездіріп қалады: міне, енді Президент те түсінді, әкімшіліктерде мойындай бастады, сондықтан ішкі саясат бөлімдері құрылды – идеологияның негізгі нұсқасы салынды, идеологиялық жұмысқа жағдай туа бастады. Осы дәлелдеме де қаншалықты өзін ақтар екен? Бір-ақ мысал келтіре кетелік, коммунистік партияның түкірігі жерге түспей, бір жақты моноидеологияның «патшасы» болып, бір орталықтан өзі пішіп, өзі шешіп тұрғанда да жергілікті идеологияны басқарған төрайымдар мен төрағалар арнайы мәжілістер мен жиналыстар, насихатшылар, лекторламен кездесулер төрінің тұрақты «құрметті қонақтары» болғанымен, басым көпшілігі аузын бір ашпастан, идеологиялық иісін де ажыратпастан, қоғамнан өткені ақиқат емес пе? Бүгін де кейбір мәдени-рухани құбылыстар сол өткен кезеңдер ұқсастығын сездіреді. Осындайда «… кешегі идеялық басыбайлылық пен идеократиялық үстемділікті қайта тірілтіп аламаймыз ба деген қауіп басым түсіп жатады».