Таным философиясы

              Таным  философиясы

Жоспар

1.Танымның философиялық  тұғырнамалары

2. Ойлау және тiл

3. Интуиция, оның таным  мен шығармашылық процесiндегi ролi

4. Бiлiм түрлерi. Сенiм, пiкiр,  түсiнiк

5. Ақиқат мәселесi

6. Ғылыми таным және  оның спецификалық ерекшiлiктерi

7. Бiлiм алу танымның  ерекше формасы ретiнде

1. Таным теориясы немесе  гносеология философияның алғашқы  даму кезендерiнен келе жатыр  (гр. gnosis-таным, logos-ұғым, iлiм).

Гносеология- адамның танымдық iзденiстерiнiн табиғатың, бiлiмнiң  шындыққа қатынасың, оның мәдениет және қатынастар-байланыстар жүйесiнде  алатың орының, даму шарттарың, ақиқат өлшемiн және сонымен қатар, шынайы бiлiмдерге жету заңдылықтарың мен  әдiс-тәсiлдерiн қарастырады.

Одан кейiн, кең тараған  эпистемология термины пайда  болады (гр.episteme-бiлiм, logos-iлiм). Бұл терминмен  әдеттей ғылыми таным теориясың  белгiлейдi.

Декарт заманының батысеуропаның философиясында танымды “субъект-объект”  арақатынасы негiзiнде қарастырып келе жатыр. Танымсубъектiсi деп арнайы мақсатқа негiзделген, белсендi пәндiк-практикалық  таным әрекетiн жасаушы және оны  бағалаушыны айтады, мұда жеке индивид, ұжым, әлеуметтiк топ, жалпы қоғам  жатады.

Таным объектiсi деп бiз  субъектiнiң танымдық әрекетi неге бағытталынады  соны айтамыз. Танымның объектiсiне материалдық  және рухани құбылыстар, сондай-ақ субъектiнiң  өзi де кiредi.

Танымның субъектiсi мен  объектiсi бiр-бiрiнiң себебi болып  табылады, өйткенi субъектiсiз объект жоқ, объектiсiз субъектiнiң де болуы  мүмкiн емес.

Таным процесiнде субъект  және объект бiр-бiрiне едәуiр әсерiн  тигiзедi. Таным объектiсiн тандауының өзi субъектiнiң болуын қажет етедi. Ал бұл тандау адамның iс-әрекеттер  мiнезiмен және оның рухани қажеттiлiктерiмен  айқындалады: бiреуге өнер туындысы эстетiкалық сезiмдер объектiсi болса, екiншiсiне ол өнертанымдық анализ жасау  объектiсi.

Қазырғы заманда ғылыми таным  саласында объектiмен субъектiнiң  арасында басқада “делдал”(посреднтчество) қызметiн атқаратың әр-түрлi құралдар мен техникалық құрылымдар байқалады. Мысалы, атомдық физика саласында, микробиология  және т.б. бiлiм салаларында алынған  мәлiметтер таза объектiнiн қасиеттерiне, өзiнен-өзi өмiр сүретiнге жатпайды, өйткенi олар әр-түрлi құралдардың ықпалымен  алыңған болғандықтан , олардың iздерiн  сақтап қалады.

Және субъектiнiң өзiнiң  табиғаты жағынан әлеуметтiлiкке  негiзделгендiк тен, ол да таза болмай, қоғамның даму денгейiмен байланысты болады. Сондықтан да, қазырғы гносеологияда  бiлiмдi сараптаудың түпкi пунктi индивидуалды субъект және оған қарсы тұрған объектi емес, керiсiнше қоғамдық жүйелер  дамуы мен қызметi және субъект  аралық iс-әрекет.

Танымның мәнiң түсiндiруде философтар әр түрлi пiкiрде болды.

*Себептiлiк тұғырнама  (Гоббс, Локк т.б.)- таным екi табиғи  жүйелердiң арақатынасының нәтижесi  деп түсiнiп, ал бiлiм енжарлы  (пассивный) субъектiнiң сезiм мүшелерiне  тигiзетiн объектiнiң белсендi де  физикалық әсерiнiң нәтижесiнде  қалыптасады.

*Әрекеттiлiк тұғырнама  (Выготский, Копнин, Лекторский т.б.)- әлеуметтiк таным теориясынның  бейнесi ретiнде түсiнуде көрiнедi, мұнда таным процесi субъект дәне  объект арақатынасы деп қарастырылады,  бiрақ субъектiнiң белсендiлiгi, әлеуметтiкмәдени  ортаға тәуелдiқалыптасатың адамның  қабiлетi деп түсiну.

*генетикалық эпистемология  (Ж.Пиаже 1896-1980, “Баланың тiлi мен  ойлау қабiлетi”, “Логика туралы  трактат”,“Интелект психологиясы”,  швейцар психологы, генетикалық  эпистемологияның негiзiн қалаушы,  интелектiн дамуында төрт сатыны  бөлдi:сенсомоторлық, операцияға  дейiнгi, нақты операциялар кезенi, формальды операциялар кезенi, ал  операция деп субъектiнiң iшкi әрекетi мен сыртқы заттық әрекетiнiң  ттуындысыңтүсiндi) танымды объектi мен белсендi әрекет жасаушы  табиғи (биологиялық) субъектiнiң  арақатынасы деп түсiнедi. Осы  қатынастардың негiзiнде, “субъектi объектiнi тану және оның мәнiң  түсiну негiзiнде өзiнiң әрекеттерiн,  оның интелект және ойлау операцияларын  қамтитын, бiркелкi жүйеге ұымдастырады.”

*танымның эволюция теориясы (Фоллмер т.б.) танымның негiзi ретiнде  “орташа өлшемдегi әлем”, “мезокосм”, тек ол ғана адамның танымына  мәлiм болады, онаң ғана адам  түйсiк-бейнелердi ала алады. Ал  танымның нәтижелерi мен танылатың  әлемге сәйкестiгi психиканың  қабiлетiне, эволюциялық және қоршаған  ортаның өзгерiстерiне беймделуiне  байланысты болады.

Жоғарыда аталған тұғырнамалар мен қатар басқада теориялар  бар, олардың арасындағы сындарлы (конструктивное) қарым-қатынас жүруге мүмкiндiк беретiн  және гносеологияның дамуына ықпалың  тигiзетiн.

Танымның философиялық тұғырнамаларда дәстүрлi екi түрiн белгiлейдi: сезiмдiк  және рационалды танымдарды. Олар бiр-бiрiмен  тығыз қатынаста болады және әр қайсысы  өзiнiң формаларына ие.

Түйсiк (ощущения)- адамның  сезiм мушелерiне тiкелей әсер ететiн  объективтi дүниенiң материалдық  заттары мен нәрселерiнiң жеке қасиеттерi мен сапаларының қарапайым, элементарлы бейнеленуi. Олар, қоршаған айнала туралы жiктелмеген (дифференциациалған емес) және затталған емес әсерлер, дабылдық (белгi) және бағыттау қызметтерiн  атқаратың. Таным барысында, түйсiк, таңба (белгi) мен бейненiң бiрлiгi болып табылады. Физикалық табиғатқа  қатысты элементерлы тiтiркенуiштер немесе объектiлердiн элементтерi (форма  жағынан) түйсiктер таңба-белгi болап  келедi (бiр метериалдық объект басқа  материалдық объектiнi ауыстыру). Ал, қоздырғыштың көлемiне қарай, олардың  кеңiстiк пен уақытта оқшаулауына (локализация), объектiнiң микроқұрылымына (мән жағынан) қарай олар бейне  болып табылады (материалды объектiнiң  идеалды нұсқасы).

Қабылдау (восприятие)- адамның  сезiм мүшелерiне тiкелей әсер ету  нәтижесiнде, санада материалдық заттар пен нәрсенiң бiртұтас бейнесi қалыптасатың, сезiмдiк танымның ерекшк формасы. Қабылдау, мiндеттi түрде, субъектiнiң таным  объектiсiмен тiкелей байланыс орнатқан сәтте, түйсiктер негiзiнде пайда  болады. Ол да бейнелер-белгiлер тұтастығымен сипатталады. Сана сенсорлы мәлiмдемелердi әр түрлi қабылдау мүмкiн, бiр бейнеден әр түрлi объектiлердi шығару. Бiрақ, көптеген жағдайларда сана объектiлердi дұрыс (адекватты) қабылдайды. Қабылдаудың  бұл қасиетi тұрақты шама (константность) деп аталады. Қабылдау бiртұтастық  және тұрақтылық қасиеттерiнен басқа, тандалмалы қасиетiне де ие, ол бiр объектiнi басқа объектiмен салыстыра отырып оны басқалардаң айыра бiлу және оқшаулау ды бiлдiредi.

Мәселе шешу: Соқыр боп  туған адамдар, көздерiне дұрыс операция жасалғаннаң кейiн айналадағы дүниенiбiрiншi көрген кезде, көп уақытқа дейiн  заттардың формалары мен көлемдерiн, олардың бiр-бiрiнең алыс тұрғаның ажырата алмайтыны белгiлi. Мұны қалай түсiндiруге болады?

Елестету- сезiмдiк қабылдау негiзiнде қалыптасқан, заттардың  жаңама-сезiмдiк бейнесi; бұрын қабылданған  заттар мен нәрселердiң көрнекi бейнесiн  сезiм мүшелерi арқылы қайта жаңғырту процесi. Елестету сезiмдiк байкау (созерцание) мен абстрактiлiойлау арасында дәнекерлiк  қызметтi атқаратың, йндивидуалды жекеше бiлiмнiң сезiмдiк-тiкелей және абстрактiлi-жаңама формаларын бiрiктiретiн, сезiмдiк танымның жоғары формасы болып табылады. Оның ерекшлiктерi:

*бұл сезiмдiк бейне,  адам таным затымен тiкелей  арақатынаста болмаған сәтте  де, санада жаңғыртылады;

*оның ерекше белгiлерiнiң  бiрi, жалпылық және абстрактiлiк  (заттың жеке қасиеттерi мен  оның ерекше белгiлерiн жоғалту);

*адам санасында бейнеленген,  қабылданған бейнелер, шығармашылық  тұрғыдан бiрiктiрiлiп, шындықта  жоқ жаңа бейнелер (бейне-үлгi(модель), бейне-мақсат, бейне-жоспар) жасауға  әкеледi, бұл процесс- қиял деп  аталады, осыз еш творчесволық  әрекет болуы мүмкiн емес.

Сезiмдiк таным барлық формаларының бiртұтастығы ретiнде  адам өмiрiнде үлкен орын алады. Сезiмдiк  таным арқылы адам қоршаған дүние  туралы және өзi туралы алғашқы бiлiмдерге ие болады, оның санасында әлемнiң  сезiмдiк бейнесi (картинасы) қалыптасады, оның қажеттiлiгiөзiнiң болмысының жағдайларына беймделуiнде (адаптация).

Бiрақ заттарды терең және жан-жақты танып бiлу үшiн, тарихта  болған оқиғаларды, белгiлi бiр әлеуметтiк  құбылыстарды түсiну үшiн т.б. жалғыз ғана сезiмдiк таным жеткiлiксiз. Мiне, осында адамға көмекке рационалды, жиi абстрактiлi ой деп аталатың таным  келедi. Танымның бұл нысаңы адамның  келесi мүмкiндiктерiмен: идеализация, пiкiр  айту, ой қорыту және т.б. логикалық  операциялармен тығыз байланысты.

Оның бiрiншi формасы ұғым- заттар мен құбылыстардың, немесе олардың  топтарының жалпы, мәндi және қажеттi қасиеттерi мен белгiлерiн бейнелендiретiн  ойдың формасы. Жалпыланған заттардың  саны әр түрлi болу мүмкiн. Ұғым бiр ғана заттың қасиетiн анықтау мүмкiн (Жердiң  табиғи серiгi) немесе бiркелкi топ заттардың  қасиеттерiн (философ). Дүниеде жоқ, ирреалдыққада қатысы бар (апейрон, мәнгiқозғауыш). Ұғымдарда жалпылау әр түрлi болу мүмкiн, бiреулерi танымның арнаулы бiр саласында қолданылады (жеке ғылымдардың ұғымдары), келесiлерi бiр қатар ғылымдарда (жалпы ғылыми), үшiншiлерi жалпы бәрiнеде қатысты (философиялық). Ойлаудың қандай түрiболмасын ол әрдайым ұғым арқылы жүзеге асады. Ұғым мазмұны жағынан объективтi, логикалық формасы жағынан субъективтi. Ұғымдар жалпы екi үлкен түрлерге бөлiнедi: а) күнделiктi тұрмыстық ұғымдар- нәрселердiн көбiнесе сыртқы ұқсас белгiлерiн бейнелендiрсе; в)ғылыми ұғымдар терең жатқан, жалпы, мәндi және заңды қасиеттердi бейнелендiредi (категориялар). Ұғымның тiлдiк формасы сөз және сөздер болып табылады.

Пiкiр ұғымдардың логикалық  байланысынаң құрылады. Пiкiр арқылы адам шындық дүниедегi заттар мен құбылыстардың  байланысың анықтайды. Басқалай айтқанда пiкiр адамның ойлау қабiлетi деуге  болады. Пiкiр-ұғымның байланысының көмегiмен бiрдене жайында не қостайтын  не терiстейтiн ойдың формасы. Пiкiрдiң  негiзгi элементi ұғым болып табылады, өйпкенi пiкiр ұғымның мiнiң ашып бередi. Басқаша айтқанда ұғымдарды  “ұғуға”, түсiнуге көмектеседi. Мысалы: оқыту-ұғым, оқыту- диалектика заңдарына  сай келетiн булумдер алмасу және жаңа бiлiм алу процессi- пiкiр. Пiкiрдiң  тiлдiк формасы граматтикалық  сөйлем болып табылады. Пiкiрдiң таным  формасы- ақиқатты немесе жалғандықты  бiлдiредi. Ештене бiлдiрмейтiн пiкiр  болмайды.

Абстрактiлi ойдың ең маңызды  формаларының бiрi ойқортынды болып  келедi. Ол- белгiлi бiр нәтижеге, жаңа бiлiмге әкелетiн- пiкiр болып табылады. Ойқортынды- екi немесе одан да көп пiкiрлерден  қорытынды жасап, жаңа пiкiр тұжырымдап шығарудың логикалық тәсiлi болып  табылады Ойқортындының маңызды  белгiсi: ол арқылы адам шындық дүниенiң  заттары мен құбылыстарың тiкелей  байланысқа кiрмей ақ, ол туралы бiлiм  ала алады, пайымдау арқылы, жаңама түрде.

Рационалды таным туралы сөз қозғағанда, пайым (рассудок) және зерде (разум) өзара қатынасын да анықтау кажет. Антика кезеңiнде, адамның  танымдық қабiлеттерiнде, пайымды байқау қабiлетiне, ақыл ой арқылы танылатың  заттарды түсiнуге мүмкiндiк беретiн  десе, ал зерде пiкiр талас жүргiзуге мүмкiндiк беретiн, логикалық операциаларды  саналы түрде бiртiндеп жүргiзу қабiлетiне жатқызған. Және де, зерде адамның  танымдық қабiлеттерiнiн ең жоғары болып  есептелдi, өйткенi тек ол ғана мәндiлiктiн  жалпы бiртұтас бейнесiн қамти  алады жәнеде олардын негiзгi принциптерiн, заңдылқтарын, бастапқы негiздерiн танып  бiлуге мүмкiндiк бередi. Ол нағыз  даналық, философтың түпкi мақсаты.

Пайым мен зерденiн өзара  қатынасын түсiндiруге И.Кант та өз үлесiн  қосты. Оның пiкiрiнше, “барлық бiлiм  сезiмнен басталады да, сонан сон  ол пайымға өтедi және зердеде аяқталады, бiзде одан жоғары ештене жоқ”. Канттың  айтуынша пайым- пiкiр айту, ойлау  қабiлетi, ережелер берушi. Ол тәжiрибеге сүйенедi, сезiмдiк таным нагiзiнде  алыңған материал. Бұл “материалдан”  логикалық операциялар жүргiзу арқылы, ол жаңа ойлар тұжырымдайды, алған  бiлiмдердi реттейдi, тәжiрибеден алған  мәлiметтердi классификациялап, жүйелейдi, субъектiге таныс жағдайларда тез  үйренуге көмектеседi.Ал зерденiң, өзiнiң iшiнде ұғымдар мен принциптердiн  қайнары бар. Зерде оларды ақылдан  да, сезiмнен де алмайды. Ол өзi ұғымдар  мен принциптердi жаратады. Және егер пайым бар бiлiмдер шеңберiнең  шықпайтың болса, ал зерде олардан  тыс шығып бiздiн бiлiмдерiмiздi кеңейтiп, терендетедi.Пайым мен зерденiн  ерекшiлiктерiн анықтай отырып Кант оқушының интелектуалды қасиеттерiн  дамыту жолдарың ұсынды: 1) жалпыны тану, пайымдау қабiлетiн қалыптастыру, ережелер құруға үйрету; 2) пiкiр қалыптастыру, ерекшенi жалпыға келтiруге үйрету; 3) жалпыдан ерекшенi белгiлеу, принциптердiн  өзiң қалыптастыруға үйрету, зерденi қалыптастыру.

Мәселе шешу: Канттың негiзгi принциптерi (максималары) даналыққа  әкеледi:

· өзiнiң пiкiрiн болуы;

· өзiн басқаның бәрiнде  көре бiлу, өзiн ойлау (қарым-қытынас);

· үнемi өзiмен үйлесiмдiлiкте  ойлану.

Осы принциптердi данышпан болуға жеткiлiктi деп ойлайсындарма?

Қандай максималарды, даналыққы  әкелетiн, сендер ұсына аласындар?

Қазырғы педогогика мен психология пайымдау қабiлетi Канттың түсiнiгiне қарсы, туғаннаң болмайтының көрсетедi. Бұл қабiлет тек нақты практикалық  және теориялық әрекет барысында  қалыптасады.Ақыл-ойдың екi компонентi ретiнде пайымдау мен зерденi ғылым  да мойындайды: сол жақ жарты шарлық ойлау- пайымдаулы ойға жатады, ол қаталдау, абстрактiлi, кестеленген, логикалық  тұрғыдан реттелген болып келедi; оң жақ жарты шарлық ойлау- бұл  зерделi, түсiнү-мәндi ойға жатады, жалпы  бейнелеу, ңақтылық, бiртұтастық болып  келедi, бұл шығармашылық-құрылымдық ойлау, нақтылықтын жалпы бейнесiн  бiртұтас күйде қамтитын.

Таным процесiнде маңызды  орынды сезiмдiк және рационалдының  өзара қатынасы мәселесi алады. Бұл  мәселемен байланысты екiқарама қарсы  пiкiрлер қалыптасты: сенсуалистер- танымда  сезiмдiк формалардың маңыздылығын арттыра бағалайды; ал рационалистер-керiсiнше  абстрактiлi ойлау формаларына шешушi орын бередi. Ал сонғы кездерi бұл  танымның екi түрлерiде маңызды екенiң, екеуiнде бiр-бiрiнен бөлiп қарастыруға, ажыратуға болмайтының дәлелдедi, өйткенi олар бiрi-бiрiнен өтiп жатады.