Шығыс философиясы

Қайта өрлеу іс – жүзінде ескіні рестоврациялау емес жаңа ізденіске ұмтылуды білдіреді.

Қайта өрлеу философиясының дүниетенымдық орентациясында басты ерекшелік адамға деген бет бұрыс егер антикалық философияда басты проблема табиғат космологиялық өмір болса, ал қайта өрлеу дәуірінде қайырлы қоғам дүниедегі адам қызметі, адам бақыты проблемалары көтеріледі. Философия ғылым ретінде түсіндіріледі және оның мақсаты адамның өмірде орнын табу. Осы дәуірдің философиялық ойлау бағыты антропоцинтристік боды. Яғни басты тұлға құдай емес ал адам. Құдай баолық заттардың бастауы, ал адам дүниенің ортасы, негізі. Қайта өрлеу дәуірінің ортасы негізі қайта өрлеу дәуірінің дүние танымы гуманистік бағытта адам ерікті өзінің болашағын жасаушы тұлға ретінде қарастырылды.

Дүниетанымдағы тағы бір ерекшелік шығармашылық қызметіне табыну әсемдік сұлулық символына деген құлшыныс.

Николай Кузанский өзінің “шындықты алдын ала болжау”, “Білетін білместік туралы” деген еңбектерінде әлемде бәрі қайшылықтардан түратынын дәлелдейді. Қайта қрлеу дәуірінде ғылым, әдебиет, сурет, мүсіншілік өнері керемет дамып, оның Леонардо да Винчи, Микеланджело, Рафаэль, Сервантес, Данте сияқты атақты өкілдері дүниеге келді.

Қайта өрлеу дәуірінің философиясы

Қайта өрлеу дәуірінің философиясы 15 – 18 ғасырлар аралықтарын қамтиды бұл дәуір фиодализмнің құлдырау буржуазиялық қатынастардың қалыптасу кезеңі қайта өрлеу термині, мағынасы антикалық құндылықтарды идеалдарды қалпына келтіру деген ұғым білдіреді. 15 – ғасырда басталған бұл дәуірге философиясы қалыптасуына Шығыс пен Батысты сауда жолымен байланыстырып келген Жібек жолы Шыңғыс хан басқыншылары Орта Азия, Таяу Шығыс, Шығыс Еуропа елдерін жаулап алған соң өз маңызын жойып, Батыстың Шығысқа жол іздестіру мұқтаждығы жаңа жағрапиялық жаңалықтар, су жолдарының дамуы себепкер болды. Сол іздестіру нәтежесінде Америка ашылды, оңтүстік Африка арқылы Үндістанға, Қытай су жолы айқындалып, ірі теңіз саяхатшылары қайтадан Батыс пен Шығыс арасындағы сауда жолын жандандырды. Соған сәйкес енді сауда жолдары өшкен Орта Азия мен Таяу Шығысқа қарағанда орнына Португалия, Испания, кейін Нидерланды мен Англия дамыған ірі елдерге айналды. Шығыс пен Батыс байланысы мәдениеттің, ғылымның дамуына жеткізді. Жан – жақты білімді адамдар дүниеге келді. Осы дәуірде олар орта ғасырлық діни ұғымдар мен схоластикаға негізделген идеология шеңберін бүзып, ертедегі грек, Рим мәдениетіне бет бұрды. Соған сәйкес ғылым өкілдері инквизиция жасаған сұмдық азаптарға қарамастан, табандылық пен ерлік көрсетіп, жаңлықтар ашты. Мәселен, протестантизм дінінің бастаушысы Кальвин испандылық дәрігер Серветті адам денесінде қан айналымы болатынын ашқаны үшін тірідей екі сағат шыжғыпып өлтіртті. Сондай – ақ, инквизиция Джордано Бруноны (1548 – 1600) Рим алаңында тірідей өртеп өлтірді. Ол: «Не

табиғаттың өзі – Құдай, не Құдай – заттардың өз ішінен ашылған құдіретті күш”, деді. Олай болса, Джордано Бруно табиғаттан тыс, одан жоғары тұрған Құдай жоқ. Жаратушының өзі – сол табиғат деп, Құдайды аспаннан жерге түсірді. Бұл өте қауіпті тұжырым болатын – ды. Өлер алдында Джордано былай деп өсиет қалдырды:»Мейлі, мені өртеп өлтірсін, бірақ менің өлімім адам баласынжарқын болашаққа апаратын жолдарға тосқауыл ьолаалмайды”. Николай Коперник (1473- 1543) өлім табытына жатар алдында: «Бәрібір жер айналып тұр” деген екен. Ол кезінде ғылымда Жер Күнді айналып қозғалатын дәлелдеп, гелиоцентрлік жаңалық ашты. Пантеистік, натурфилософиялық бағыттың негізін Николай Кузанский (1401- 14665)салды. Ол философияның негізгі мәселесін идеалистік түрғыдан шешті. Дүниенің бәрін, адамды да Құдай жаратты, деді, бірақ пантеистік пікірді дамыта отырып, сайып келгенде, ол Жаратушының рөлін жоққа шығарды. өйткені, пантеизм Құдайды табиғатпен алмастырды. Ол кеңістіктің шнгі бар, дүниенің жаратылған уақыты бар деген схоластикалық діни пікірге күмән келтірді, дүниенің шексіздігін уағыздады. Таным алдымен сезімнен басталады, одан соң оны ойлаумен толықтырады. Бұл екі процесс ұдайы бірлікте, сана (интеллект) бәрінен жоғары тұрады деп есептеледі.

Қайта өрлеу іс – жүзінде ескіні рестоврациялау емес жаңа ізденіске ұмтылуды білдіреді.

Қайта өрлеу философиясының дүниетенымдық орентациясында басты ерекшелік адамға деген бет бұрыс егер антикалық философияда басты проблема табиғат космологиялық өмір болса, ал қайта өрлеу дәуірінде қайырлы қоғам дүниедегі адам қызметі, адам бақыты проблемалары көтеріледі. Философия ғылым ретінде түсіндіріледі және оның мақсаты адамның өмірде орнын табу. Осы дәуірдің философиялық ойлау бағыты антропоцинтристік боды. Яғни басты тұлға құдай емес ал адам. Құдай баолық заттардың бастауы, ал адам дүниенің ортасы, негізі. Қайта өрлеу дәуірінің ортасы негізі қайта өрлеу дәуірінің дүние танымы гуманистік бағытта адам ерікті өзінің болашағын жасаушы тұлға ретінде қарастырылды.

Дүниетанымдағы тағы бір ерекшелік шығармашылық қызметіне табыну әсемдік сұлулық символына деген құлшыныс.

Николай Кузанский өзінің «шындықты алдын ала болжау”, «Білетін білместік туралы” деген еңбектерінде әлемде бәрі қайшылықтардан түратынын дәлелдейді. Қайта қрлеу дәуірінде ғылым, әдебиет, сурет, мүсіншілік өнері керемет дамып, оның Леонардо да Винчи, Микеланджело, Рафаэль, Сервантес, Данте сияқты атақты өкілдері дүниеге келді.

Жаңа заман философиясы

Жаңа заман философиясы мен мәдениетінің дамуына Ренессанс (Жаңғыру) үлкен ықпалын тигізді. Ренессанс дәуірінде білімнің қарқынды дамуы, антик мәдениетін қайта жаңғырту, жаратылыстанымдық ғылымдардың пайда болуы сияқты құбылыстар орын алды. XVI—XVII ғасырларда жаратылыстанымдық және математикалық ғылымдар белсенді түрде дами бастады. XVII ғасырға қарай классикалық механика, жаратылыстанымдық ғылымдардың экспериментальдық негізі қалыптасып үлгерді. Сондықтан философияның ғылымға қатынасын анықтау көптеген философтардың маңызды міндетіне айналды. Осыған орай философ рационалистер Декарт пен Лейбниц, философ-эмпиристер Локк және Юм, трансценденталист Кант философия мен жаратылыстану арасындағы шекараны демакрациялау туралы мәселені шешу мен айналысты.

Дәл осы Жаңа заман тұсында ғылым алдыңғы орынға шығып, діннің беделі мен билігі мәдени кеңістіктің жиегіне қарай ығыстырыла бастайды. XVII ғасыр — бұл ғылыми рационализмнің қалыптасу дәуірі. Ең алғаш рет дінді сынап және табиғатты экспеиментальды зерттеуді негіздеп, әлемге үстемдік етуде рационализмді уағыздаған Жаңа заман философтары қатарына Ф.Бэкон, Т.Гоббс, РДекарт және т.б. жатады.

Ф.Бэкон жаңа философия методологиясының мынадай принциптерін ұсынады:

1) табиғатты зерттеудегі объективтілік;

2) ғылыми және философиялық әдістің өзіндік құндылығы;

3) табиғаттан технологиялық үстемдік;

4) табиғи әлемді зерттеудің индуктивті  әдісі.

Жаңа дәуір философиясы

XV—XVIII ғ. Батыс Европа елдерінде  феодалдық өндіріс әдісі төңірегінде жаңа капиталистік өндіріс әдісі қалыптаса бастады. Осыған дейінгі үшінші сословие арасынан өз алдына ерекшеленіп феодалдық өкіметке наразыларды топтандырып бастаушы тап ретінде буржуазия дүниеге келді. Ол феодалдық құрылысты кұлатып, жаңа өндірістік қатынастарды орнатуды мақсат етті, ал бұл мақсатты іске асыру үшін буржуазиялық революция жасамақшы болды. Айталық, XV ғасырда Нидерланды, XVII ғасырда Ағылшын, XVIII ғасырда Франция революциялары бірінің бастамасын бірі жалғастырды. Германияда шаруалар, Францияда жалаңаяқтар көтерілістері сол жаңа дәуір жаршылары болды. Дүниеге келген жаңа тап — буржуазия ғылым табыстарына сүйенуді қажет етті, схоластиканы қатты сынға алды. Ең алдымен олар схоластиканың басты кемшілігі тәжірибеден бас тартып, бақылау, эксперименттерге сүйенбейтін шыдамсыздықпен жасалған догмалық топшылауларға негізделген, жалған, тұрлаусыз әдісіндедеп есептеді. Бұл жаңа тап материализмге сүйенді. Бірақ ол метафизикалық материализм болатынды. Ал метафизикалық материализмге үш күрделі кемшілік тән болды: 1) ол механика ілімдеріне негізделді. Дүниедегі барлық өзгерістерді механика заңдарымен дәлелдеді; 2) дүниені қатып қалган, қозғалмайтын, өзгермейтін құбылыс деп қарады.

ОРЫС ФИЛОСОФИЯСЫ

X-XIII ғ. ежелгі Ресейдегі философиялық  және әлеуметтік ойдың пайда  болу. Ежелгі орыс халқы мен  ежелгі орыс феодалдық мемлекетінің  қалыптасуы. Ежелгі славяндардың  көп құдайқа сенушілігінен (политеизм) бір құдай сеніміне өтуі (монотеизм). Феодалдық қоқам ресми идеологиясы есебіндегі христиандық тұсінігі. Христиан ілімінің пұтқа табынушылық қөзқарастарқа қарсы күресінің сипаты. «Повести временных лет» (XI- XII в.в.), «Слово о законе и благодати Иллариона (XI в.), «Слово о полке Игоре» (XII в.), «Молении Даниила заточника» (XII- XIII в.в.), «Бытии Александра Невского» және басқа да ежелгі орыс шығармаларының философиялық, социологиялық, патриоттық, этикалық идеялары.Ежелгі орыс апокриптикалық жазбаларындағы Аристотель, Платон, Гиппократ идеяларының мазмұны. «Толковой Палей » (XI- XII в.в.), «Пчелы » (XII в.) кітаптарының философиялық идеялары. Филипп Пустынниктің «Зеркало» немесе «Диоптре» еңбегіндегі Өалам және төрт бастамалардың, тән мен жанның қатынасы туралы мәселелер.

XIV-XVII ғасырлардағы Ресейдің философиялық  және әлеуметтік ойы.

Москва князьдығының пайда болуы және бір орталыққа бағынған Ресей мемлекетінің құрылуы. Орыс халқының монгол-татар жаулап алушыларына қарсы күресінің бейнесі және публицистикалық, философиялық әдебиеттердегі («Задонщина» XIVв, «Сказание о князьях Владимирских XVв. т.б.») мемлекеттік бірігушілік тенденцияларының күшейуі. «Москва третий Рим» XVI Қ. Еңбегіндегі Филофейдің провиденциалистік теория. Иосифляндардың – Иосиф Володский (1440-1515) және «нестяжательдердің» — Пил Сорский басшылығымен (1433-1508) саяси, діни-моральдық, философиялық айтыстары. Марк Гректің (1475-1556) философиялық және қоғамдық идеялары. Иван Грозныйдың (1520-1584) және Андрей Курбский (1538-1583) хаттарының идеялық мазмұны. Матвей Башкиннің, Феодосий Косоның, Артемидің дін бұзарлық (еретиктік ) іс-әрекеттері. «Голубиная книга», және «Прение живота и смертидің» пантеистік себеп, дәлелдері.

Н.А. Добролюбовтың әдеби сынында философиялық, әлеуметтаным, этикалық, эстетикалық идеялардың өзгеше тұсіндірілуі. Адам табиқаты мен сананың пайда болуына материалистік көзқарастары. Н.А.Добролюбовтың әлеуметтаным көзқарастары және ондақы материалистік болжамның этикалық көзқарастарының революциялы- демократиялық бақыттылықы.

Д.И. Писарев ( 1840-1868)

Д.И.Писаревтің философиялық материализмі және оның өзіндік ерекшеліктері. XIX ғасыр ұлы жаңалықтарын насихаттауы. Д.И.писарев жаратылыстану қылымдарының методологиялық маңызы туралы; оның таным теориясы. Д.И.Писаревтің атеизмі. Оның философия тарихына арналқан еңбектері. Д.И.Писаревтің әлеуметтаным көзқарастары. Социализм және оның ерекшеліктері. Оның еңбектеріндегі капитализм мен жұмысшылар мәселесі. Д.И. Писаревтің этикалық принциптері. Оның қанаушы қоқам моралін сынауы. Д.И. Писаревтің эстетикалық көзқарастары және «таза өнер» теориясына қарсы шықуы.

Ресейдегі XIX ғ. екінші жартысындақы революцияшыл-демократтардың көрнекті өкілдерінің философиялық және социологиялық көзқарастары

Н.В. Шелгунов (1824-1891), М.А. Антонович (1835-1918),В.В. Берви-Флеровский (1824-1918), Н.А. Серно-Соловьеич (1834-1866), М.И. Салтыков-Щедрин (1826-1889) – Ресейдегі революцияшыл демократтардың рассизм мен мальтус іліміне қарсы кұресі.

Халықшылдар философиясы мен әлеуметтануы.

П.Л. Лавров (1823-1900) – революциялық халықшылдардың насихатшылар бақытының идеологы. Лавровтың философиялық жұйесі. Лавров тарихи процестің тұсініктері ретіндегі «мәдениет» пен «өркениет» туралы. Лавров ғылымның екі методы туралы. Оның әлеуметтанудағы «Субъективтік методті» зерттеуі.

Н.В.Ткачев (1844-1885) – революциялық халықшылдардың бланкистік бақытының идеологі. Ткачевтің философиядақы жаңакантшыл және мистикалық бақыттарды сынауы. Ткачевтің Конт, Прудан, жаңадарвиншілдерді сынауы және әлеуметтанымдық идеялары. Ткачевтің Ресейдегі шаруалар қауымына көзқарасы.

М.А. Бакунини (1814-1876) – революциялық халықшылдардың анархистік бақытының идеологі. Мемлекет пен жұмысшылар Ұстемдігін терістеудің қажеттігі.

«ҚАЗАҚ ФИЛОСОФИЯСЫНЫҢ ТҮП-ТАМЫРЫ — ДІНИ ФИЛОСОФИЯ»

Елiмiздiң тәуелсiздiк алған жылдарында көптеген ғылым салаларында жаңалықтар пайда бола бастағаны белгiлi. Осы көптеген ғылымдардың iшiндегi өзектiсi қазақ философиясының оқулығы жаңаша тұрғыда қайта сарапталып, дүниеге келтiруiнде. Сондай-ақ, 2004 жылы отандық философиялық әдебиетте алғашқылардың бiрi болып жарияланған «Философия» атты ҚР жоғары орындары мен колледждерiнiң студенттерiне арналған оқулықтарға әл-Фараби атындағы ҚазҰУ философиясы және саясаттану факультетiнiң бiрнеше профессорлары мен докторларының ат салысуымен жазылған болатын.

Мұнда философия пәнi бойынша қазiргi қазақстандық коғамның философиялық өзiндiк санасына алғаш рет талдау жасалынған. Оқулық авторлары Қазақстандағы философиялық ойдың түйiнiн, яғни Шығыс пен Батыстың, көшпелiлiк пен отырықшылықтың тоғысқан тұсында қалыптасқанын, ХХ ғасырдағы қазақ халқының рухани мәдениетiне әсер еткен маркстiк дүниетанымның ерекшелiктерiн ескере отырып жазды. Ал, философия дегенiмiздiң өзi — адамның өзiнiң шеңберiнен шығуға мүмкiндiк беретiн рухани мұра болса, профессор Ж. Алтаев оның түп негiзiн бүгiнгi күннiң өзектi мәселелерiне пайдалылығын атап өтедi.

- Өзiнiң мыңдаған жылдық тарихы бар қазақ философиясын қайта өңдеп жазу барысында қандай жаңалықтар болды?

- Идеялардың мыңдаған жылдық  құпиясын бойына жиған философия  тарихы бүгiнде орасан зор мәнге  ие болып отыр. Өз ұлтының түп-тамырына, салт-санасына және ерекшелiгiне  назар аудара бастаған тәуелсiз  мемлекетiмiз үшiн мұның маңызы  ерекше зор. Әсiресе, өз ұлтымызға  маңызды қазақ халқының философиялық  тарихы.

Осы төл философия тарихының алдында және де түбегейлi алғашқы зерттелуi барысында көптеген кедергiлер тұрды. Егемендiгiмiздi алғанға дейiнгi кезеңде қазақ философиясының тарихын зерттеу мүмкiн емес едi. Бiр жағынан, ғалымдарымыздың көбi бiршама уақыт жүзiнде қазақ философиясының бар-жоқтығына күмәндi де күдiктi көзқараста жүрдi.