Патологияның даму тарихы

Қарағанды қаласының медицина колледжі

 

Пән: Жалпы патология

  Мамандық: Медбике ісі

    Тақырыбы: Жалпы патология

 

                     Орындаған: Нартаева Б.

                       Оқытушы: Байболина Р. А.

 

 

                       2014-2015 оқу жылы

Жоспар

 

1. Патологияның даму тарихы

       2. Ғалымдар

            3. Патологияның зерттеу әдістері және құрылымдық деңгейлері

Даму тарихы

 

  Патологиялық анатомия теориялық және

практикалық  медицинаның  тамыры  көне

дүниеден басталатын  құрам бөлігі.

  Патологиялық анатомияның  даму барысында

франц. морфологтары М. Биштің (1771-1802),

Ж. Корвизардың (1755-1821),  патологиялық

анатомияның ен бірінші түсті атласын

шығарған Ж. Крювельенің (1791-1871)

еңбектері зор ықпал жасады. XVIII ғасырдың

орта шені мен аяқ кезінде Англияда

Р. Брайттың (1789-1858), А. Бейльдің (1799

1858) патологиялық анатомияға  зор үлес

қосқан ірі ғылыми еңбектері жарық  көрді.

 А. Бейль жеке аурулар  патологиялық

анатомиясының  ең алғашқы оқулығының

авторы. Оны 1826 ж орыс тіліне И.А. Костомаров

тәржімелеген.

 

М. Биш (1771-1802)

 

Ж. Корвизар(1755-1821)

Ғалымдар

 

XIX ғасырда патологиялық анатомия өзінің медицинадағы түбегейлі орнын тапты. Берлинде, Мәскеуде, Парижде, Петерборда патологиялық анатомия кафедралары ашыла бастады.

 

И.А. Костомаров

 

 А. Бейль 

 

Ж. Крювелье

Патологиялық анатомияның өркендеуіне табиғат зерттеудегі табыстар мен ғылыми зерттеу жұмысына микроскопты қолдану,  неміс ғалымдары Шлейден мен Шванның организмнің жасушалық құрылымын ашуы қолайлы жағдай туғызды.

 

Теодор Шван

 

Маттиас Шлейден

Ресейде ең бірінші патологиялық анатомия

кафедрасы 1849 ж Мәскеу университетінің

медицина факультетінде терапевт И.В.

Варвинскийдің бастауының арқасында

ашылды.

М.Н. Никифиров (1858-1915)	Мәскеу  универститетінің патологиялық анатомия кафедрасын 1897жылдан -1815 жылға дейін меңгерді. Ол грануляциялық тін,қайталамалы сүзек туралы ғылыми еңбектер жазды.
А.И. Абрикосов (1875-1955)	Мәскеу  универститетінің патологиялық анатомия кафедрасын 1920жылдан 1952 жылға дейін меңгерді. Ол өкпе туберкулезінің  алғашқы бейнесі, миобластылардан өнетін ісік, ауыз қуысы мен бүйректің патологиясы жайлы және т.б.  Мәселелерге арналған аса атаулы еңбектердің иесі.

Патология- аурудың пайда болуын, дамуын

және аяқталуының заңдылықтарын зерттейтін

негізгі ғылым.

Зерттеу объектісі: ауру организм

Патология 2бөлімнен тұрады:

1. Жалпы патология

    2. Жекеленген патология

Жалпы патология:

 

• Дистрофия
• Некроз
• атрофия
• қабыну
• қан және лимфа айналымының  бұзылыстары
• аллергия
• стресс
• шок
• бейімделу
• ісіктерді зерттейді.

Жекелеген патология:

 

• Нақты ауруларды
• Ауруға ұшыраған ауруларды зерттейді.

 

Міндеті:

-   Аурудың маңыздылығын ашу

• Аурудың қызметтік және құрылыстық көріністерін аңықтау
• Ауруды емдеу және алдын алу принциптерін іздеу
• Нақты диагноз аңықтау
• Өлімнің себебін аңықтау

 

Зерттеу әдістері

 

Патологиялық анатомиянын зерттеу әдістеріне  аутопсия,    биопсия және эксперимент арқылы тексеру кіреді.

 

  1. Аутопсия (грекше аutopsy — өз көзімен көру) деп өлу себептерін анықтау үшін мәйітті жарып көру әдісі аталады.

 

Аутопсия кезінде ауру белгілерін тек кезбен көріп қана қоймастан, алынған материалды жан-жақты гистологиялық, гистохимиялық, иммуноморфологиялық, керек болғанда, электронды микроскоптық тексеру мүмкіндігі бар. Қейде ауру диагнозын анықтау үшін бактериологиялық, вирусологиялық зерттеулер де қолданылады. 

2. Биопсия(bios — өмір, opsis— көру) деп ауру сипатын анықтау мақсатында науқастың зақымданған тіннен кесіп алып тексеруді айтады. Алынған материалды биоптат деп атайды.

  3. Хирургиялық операция кезінде зерттеулер. Аурудың патогенезі мен мотогенезін айқындау үшін эксперименттің маңызы зор.

Зерттеу деңгейлері

 

  Организмдік

       Жүйелік

           Ағзалық

               Тіндік

                   Жасушалық

                       Субжасушалық

                            Молекулярлық

• Организмдік деңгей:  ағзалар мен жүйелердің ауру организміндегі арақатынасын саралап, ондағы алуан түрлі өзгерістерді толық қамтуға мүмкіндік беру.
• Жүйелік деңгей: атқаратын қызметі ортақ қандай да болмасын мүшелер немесе тіндер жүйесін зерттеу деңгейі.
• Ағзалық деңгей: ағзалар мен тіндердегі өзгерістерді аңықтауға мүмкіндік береді.

 

• Тіндік және жасушалық деңгей: өзгерген тіндерді, жасушалар мен жасушааралық затты жарық оптикасын қолданып зерттеу деңгейі.
• Субжасушалық деңгей: ең алғашқы морфологиялық көріністері болып табылатын жасуша мен жасушааралық заттың ультрақұрылымдық  өзгерістерін  электрондық микроскоппен байқауға болады.
• Молекулярлық деңгей: ауруды электрондық микроскоппен, цитохимия, радиоавтография, иммундық дистрохимия тәсілдері қолданылады.

 

Назарларыңызға рахмет!

 

1